پیرامون شعر

بریده‌ای از کتاب پیرامون شعر

در آسمان تهی چه جایگاه حقیری است این جهان این خاک جهان سنگ جهان سکوت و خانه‌ها، همه سنگی است کسی صدای تو را از درون نمی‌شنود کسی نمی‌خواهد مسافری که تویی ناگهان به هم ریزد سکوت خانه‌ی سنگی سکوت سنگین را کسی نمی‌شنود و سنگ تمام خانه‌ی سنگی در آسمان تهی مثل گوی می‌چرخد و قرن‌هاست که انسان اسیر خاک شده است نگاه کن! کسی از خواب بر نمی‌خیزد کسی نمی‌داند تو از کجای جهان خسته باز می‌گردی! چرا سفر کردی؟ چرا دوباره به این جایگاه برگشتی؟ چه جایگاه حقیری است این جهان این خاک!