از گدار تختی تا رمادیه

کتاب از رمادیه تا گدارتختی خاطرات عبدالصالح خاک نژاد از زمان تولد تا کنون است.

وی به عنوان فرد بسیجی در دوران دفاع مقدس به مناطق جنگی داوطلبانه قدم می گذارد ودر عملیات والفجر هشت در منطقه به اسارت نیروهای بعثی در آمد و حدود پنج سال از زندگی خود را در اسارتگاه های مخوف رمادیه عراق سپری کرد…

بریده‌ای از کتاب از گدار تختی تا رمادیه

نگهبان داد می‌زد: «چقدر اینجا را امن دیده‌اید که سینه می‌زنید و نوحه‌سرایی می‌کنید؟ ای مجوس‌های کثیف. امروز با شما کاری می‌کنیم که خود حسین به کمکتان بیاید.» همیشه اعتقادات‌مان را مسخره می‌کردند، بلکه روح و روان‌مان را بیازارند. دوباره گفت:«شما می‌خواهید کربلای ما را تصرف کنید؟ اکثر اسرای شما پشت پیراهن و روی پیشانی بندشان نام حسین و ابوالفضل نوشته بودند. مگر نمی‌دانید حق عزاداری و نوحه‌سرایی برای حسین را ندارید؟» می‌دانستیم شکنجه سنگینی برایمان دارند. علتش هم سیاست صدام و حزب بعث بود. در ماه محرم هیچ عراقی، حتی شیعیان، حق گریه و عزاداری و رفتن به حرم را نداشتند. ما در آن شرایط خفقان مراسمات ایام محرم را اجرا می‌کردیم. عزاداران را با پنجاه ضربه باتوم و کابل و نوحه‌سرایان را با صد ضربه مجازات کردند. آب اردوگاه را نیز قطع کردند. اما باز هم نمی‌توانستند جلوی ما را بگیرند.