موسیقی عاشیق‌های آذربایجان

فولکلور از اساسی‌ترین شاخص‌های اصالت فرهنگی محسوب می‌شود. هنر عاشیقی ارزشمندترین و مهم‌ترین عنصر ادبیات شفاهی ملت‌های ترک همچون مردم آذربایجان است. برخلاف نظریاتی که عاشیق را با مفاهیم نارسایی چون: «نوازنده دوره‌گرد»، «مطرب» و… می‌خوانند، عاشیق هنرمندی است که مهارت فراوانی در خوانندگی، شاعری، داستان‌سرایی، آهنگسازی و نوازندگی دارد.

به بیان دیگر، اگر عاشیق‌ها نبودند، از فولکلور غنی آذربایجان، به جز چیزهای پراکنده و کم‌محتوا، چیزی باقی نمی‌ماند. عاشیق‌ها مردمی‌ترین هنرمندانی هستند که با ساز و آواز، شعرها و داستان‌های خود شریک غم‌ها و شادی‌های مردم می‌شوند. عادت‌ها و باورها، آمال‌ها و آرزوها، آداب و رسوم مذهبی و ملی مردم، در سال‌های گذشته، در هنر ارزشمند آن‌هاخودنمایی کرده است.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

هنر عاشیقی کامل‌ترین هنر مردمی در ترکیه، جمهوری آذربایجان، قرقیزستان، ترکمنستان، ارمنستان، قزاقستان، گرجستان و ایران به شمار می‌رود. عاشیق هنرمندی است که به تنهایی ریشه‌های فرهنگ ملی و بومی خطه خود را درهم آمیخته است. عاشیق‌ها در چندین هنر دیگر از جمله شعرسرایی، آهنگسازی، نوازندگی، آوازخوانی، نقالی و رقص تبحر دارند.

در کتاب پیش رو ریشه‌های فرهنگی و تاریخی موسیقی عاشیقی و نحوه به وجود آمدن و تکامل آن در طی زمان مورد بررسی قرار می‌گیرد. در فصل پایانی کتاب، نت تعدادی از آهنگ‌های موسیقی عاشیقی آورده شده است. این نت‌ها از آنجایی که قدیمی‌ترین نت‌های نوشته شده موسیقی عاشیق‌هاست و در موسیقی‌شناسی آذربایجان و همچنین بررسی تاریخ موسیقی عاشیق‌ها اهمیت ویژه‌ای دارند، عیناً نقل شده‌اند.