جوانهای بوسنیایی تقريباً ايران را نمیشناسند. بسکه نبوديم در اين سالها. قهرمانشان ترکيهایها هستند. حق هم دارند؛ با آن همه کار فرهنگی که ترکيه میکند. سريالهایشان هم که هميشه در صحنه حضور دارند. همين روزهای سفر ما هم در حال پخش سريال soz «عهد» بودند؛ سريالی اکشن دربارهٔ حضور سربازان ترکيهای در مبارزه با تروريست و داعش در سوريه. ترکيه يک جور اتوپيای آنهاست؛ مدينهٔ فاضله. سهم مهاجرت به ترکيه هم در زمان جنگ زياد است. در کل جمعيت بوسنياییهای ساکن ترکيه از بوسنياییهای بوسنی بيشتر است. بهتر است بگوييم بوشنياک. اما بين سیسالهها به بالا کسانی هستند که ايران را زمان جنگ يادشان هست. يک «دُبار حُميني» (خمینی خوب) میگویند و معمولاً خاطرهای از غذا و کمکی که از ايرانیها گرفتند دارند. با اين خاطرات خوش، دوستمان دارند و تقريباً همهشان يک سؤال میپرسند: «اين همه سال کجا بوديد؟!»کجا بوديم؟ از صدقهسری صلح ديتون نبوديم؛ شرطی بود که امريکاییهای بعد از صلح براي اين کشور گذاشتند، خروج تمام نيروهای خارجی. کمکاری خودمان هم که البته هميشه حرف اول را میزند توی اينطور کارهای فرهنگی.تماشای آلبوم تصاویر
دانلود همه تصاویر
محتوای کتاب :
متوسط
اثر گذاری متن :
متوسط
طرح جلد :
متوسط
کیفیت چاپ :
متوسط
وارد شوید
برای اینکه بتوانید کتاب را ارزیابی کنید ابتدا باید وارد حساب
کاربری خود بشوید.