درآمدی بر جامعه‌شناسی هنر انقلاب اسلامی

هنر انقلاب اسلامی را می‌توان همچون تلاش برای تدارک آرشیوی دیگرگونه از گذشته و حال یک ملت قلمداد کرد؛ آرشیوی که در تقابل و تعامل با آرشیوهای دیگر فراهم آمده است.

این آرشیو هم از آرشیوهای گذشته بهره می‌برد و هم خود را در تقابل با آن‌ها تعریف می‌کند. یعنی هم به همان تکنیک‌ها و فنون و فُرم‌هایی متوسل می‌شود که در آرشیوهای پیشین وجود داشته است و هم به مضامین و موضوعاتی می‌پردازد که یکسره با شیوه آرشیو گذشته از منظر هنر پیشاانقلابی تفاوت دارد… . در این کتاب به موضوع «جامعه‌شناسی هنر انقلاب اسلامی» پرداخته می‌شود.

بریده‌ای از کتاب درآمدی بر جامعه‌شناسی هنر انقلاب اسلامی

سخن گفتن از تجربه‌ای‌ که ریشه در گذشته نزدیک‌دارد و حول آن را مجموعه بی‌پایانی ازقضاوت‌های‌ متفاوت‌ و متعارض سیاسی احاطه کرده است چندان سهل به نظر نمی آید. این وضعیت آن گاه پیچیده ‌تر می شود که نظام تولیدِ دانشِ تثبیت شده و مورد اجماعی هم که از پس‌فهم این تجربه برآید موجود نباشد. پژوهشگری که بخواهد خطر کند و در پی فهم تجربة مذکور برآید، به ناگزیر باید بپذیرد که در فقدان سنت استواری از دانش اجتماعی یا علوم انسانی که درآمیخته با امر پژوهش ‌در سطح محلی باشد، نیاز دارد مفاهیمی تازه و متناسب‌ با ابژه پژوهش‌ در کار کند تا هم از توصیف محضِ تجربه فراتر رَوَد و هم از در غلتیدن به یک‌ موضع صرفاً سیاسی اجتناب کند. هرچند طی این طریق سهل نمی‌نماید اما علاقه به فهم تجربة مذکور، شاید بتواند کارِ دشوارِ نوشتن و سخن گفتن از آن را پیش براند.