گم‌شده دره سبز

‌

‌‌‌‌‌در اسفندماه سال 1362 در هیاهوی جنگ میان ایران و عراق، عملیات خیبر در جزیره مجنون صورت گرفت و محمدعلی کاظمی نوجوانی شانزده ساله به همراه دیگر هم‌رزمانش به اسیری گرفته شد. پس از آن او در اردوگاه‌ موصل عراق زندگی کرد و سختی‌های فراوانی را متحمل شد.

سیده مریم بازرگانی در سال 1395 تصمیم گرفت تا با کمک اسناد و گفتگوهای به جا مانده در حوزه هنری، کتاب گمشده دره سبز را بنویسد و خاطرات این آزاده را به تصویر بکشد. تالیف این کتاب سه سال طول کشید و مصاحبه‌های تکمیلی‌تری نیز برای پرداختن به موضوع صورت گرفت.

این کتاب را می‌توان در زمره ادبیات بازداشتگاهی دسته‌بندی کرد؛ چرا که بیشتر خاطرات در اردوگاه‌های اسرا می‌گذرد و شرایط زندگی ایرانیان به خوبی روایت شده است. همچنین راوی کتاب محمدعلی کاظمی است و همه چیز از زبان و نگاه او بیان می‌شود.

یکی دیگر از تجربیات دردناک محمدعلی کاظمی در دوران اسارت آن بود که در ماه رمضان سال 1363 یکی از چشمان خود را به خاطر شکنجه‌های وحشیانه سربازان بعثی از دست داد و رنج زیادی را متحمل شد.

در انتها باید گفت سیده مریم بازرگانی تلاش کرده تا با مصاحبه‌های متعدد با آقای کاظمی و پرسیدن اسامی و اتفاقات آن دوران، تصویری دقیق از آن هفت سال ارائه بدهد.

بریده‌ای از کتاب گم‌شده دره سبز

اولین شبی بود که سر روی بالش می‌گذاشتم. خدا را شکر کردم کنار عزیزانم برگشته‌ام. یاد عوضعلی افتادم. کاش او هم بود و می‌پرسیدم بعد از اینکه از من جدا شد، کجا رفت و چرا بی‌خبرمان گذاشته. کاش بود و بهش می‌گفتم خوب مرا پیش مادرت شرمنده کردی. می‌گفتم نبودی وقتی مادرت نقل‌هایی که برای عروسی‌ات کنار گذاشته بود روی سرم پاشید، از خجالت آب شدم. می‌گفتم کاش بودی و باز هم غر می‌زدی سرم. که چطور بدون تو به روستا برگشتم.