مثل خواب دم صبح

اثر «مثل خواب دم‌صبح» خاطرات رزمنده جانباز «مصطفی نجفی» در قالب داستانی است که با مساعدت واحد فرهنگ و مطالعات پایداری قزوین و مشاوره‌های سودمند و یاری  کارشناسان کاردان این مرکز هنری به سرانجام رسیده است.

رزمنده جانباز مصطفی نجفی در بهار سال 1333 در شیرازک – روستایی از توابع بخش مرکزی شهرستان تاکستان – به دنیا آمد و هم‌اکنون نیز در شهر قزوین روزگار می‌گذراند. وی در طی عملیات کربلای 4، در کنار گمرک خرمشهر مجروح شد و در حین انتقال به بیمارستان علائم حیاتی خود را از دست داد. پرسنل بیمارستان او را به مدت 8 ساعت در سردخانه قراردادند و در این مدت، راوی تجربه یک رؤیای صادقانه داشت که همین مسئله مبنای تولید این اثر شد.ویژگی این اثر، محدود نماندن در اصل روایت راوی و عبور از خاطره محوری است. ازجمله پیامد این عملکرد، افزودن دیالوگ‌های اضافه و کاربرد ارکان و عناصر داستانی مانند تخیل است که باهدف پیوستگی و انسجام‌بخشی به متن صورت گرفته است. درنتیجه به قصد پنهان داشتن حفره‌ها و بخش‌های فراموش‌شده در بدنۀ روایت، میان روایت ادبی و وقایع تاریخی و مستندات امور واقعی نسبت زیبا شناسانه برقرار گردیده تا باعث جذب مخاطب گردد.

بریده‌ای از کتاب مثل خواب دم صبح

چشمم به جسد مصطفی نجفی افتاد. نایلون روی صورتش بخار کرده بود. چشمانم را مالیدم و سرم را جلوتر بردم. رنگ پرید هاش شبیه می تها بود، ولی بخاری که روی نایلون صورتش نشسته بود ترغیبم کرد نایلون را پاره کنم. دستم را روی گونه اش فشردم. گرمای ملایمی داشت. تندی فریاد زدم و کمک طلبیدم. چند پرستار برقی خودشان را رساندند. این زنده است! بیایید ببینید! زنده است! مثل چوب به زمین میخکوب شده بودند و حرکتی نمی کردند تا اینکه دستیارم از راه رسید. چه می گویی کاکو! این مرد را که هفت هشت ساعت پیش شستیم! و جلو آمد و نبضت را گرفت...