کهربا

بیا دخیل ببندیم…
صدای آمدنت می برد مرا به فراسو
به بارگاه نوازش، به آستانه جادو

|

چه هارمونیِ نابیست در سکوت شبانه
میان دست تو و موج پرتلاطم گیسو

|

کنار من بنشین تا به شعر لب بگشایم
شبیه شاخه گلی سرخ در معیت کندو

|

کنار من بنشین با همان صمیمیت محض
بپرس حال و هوای مرا به لهجه شب بو

|
به روح یخ زده ام یک بغل بهار عطا کن
مرا به وجد بیاور، شبیه قمری و تیهو

|

نگو که فاصله داریم از جهان معاصر
نگو که کهنه شده عشق در طلسم هیاهو

|

تمام هستیِ من یک دل است، یک دل ساده
مرا چه کار به تفسیر این زمانه نُه تو؟

|

بیا کبوتر جَلد حریم یار بمانیم
بیا دخیل ببندیم نزد ضامن آهو…

بریده‌ای از کتاب کهربا

 وجودم با اشارات تو ارزش یافت همچون مس/  سو در قعر وجودم ، معدن ناب طلا دیدم...