طاهره صفارزاده، جلد 2

کتاب «طاهره صفارزاده» نوشته ذبیح‌الله حبیبی‌نژاد، از مجموعه کتاب‌های «شخصیت‌های مانا»، به بررسی ویژگی‌ها و ابعاد فکری و زندگی طاهره صفارزاده می‌پردازد. این اثر حاوی اطلاعاتی است که در آثار مشابه کمتر دیده می‌شود، از جمله: ارائه‌ی سال‌شمار دقیق و شرح جامع زندگی صفارزاده، و همچنین تحلیل اندیشه‌های او از جنبه‌های مختلفی همچون شاعری، مترجمی و قرآن‌پژوهی.

طاهره صفارزاده، از جمله این شخصیت‌های برجسته‌ی معاصر، با به‌کارگیری علم و هنر خود در مسیر بیداری جامعه و بر اساس اعتقاداتش، سال‌های عمر خود را صرف فعالیت‌های علمی و فرهنگی کرد تا تجربیات و دانش خود را به عنوان میراثی گران‌بها برای نسل‌های آینده به یادگار بگذارد. او نه تنها شاعری توانا بود، بلکه با تحصیل و تلاش در زمینه‌ی ترجمه، توانست اندیشه‌ها و نظریات خود را به زبان جهانی (انگلیسی) بیان کند. سال‌ها تدریس در دانشگاه‌ها، ترجمه و ویراستاری متون مختلف به زبان‌های خارجی، از او چهره‌ای اثرگذار و در عین حال متعهد به باورهای دینی ساخته است.

صفارزاده با ترجمه‌ی روان و ساده‌ی کلام وحی (قرآن کریم) به زبان‌های فارسی و انگلیسی، توانایی‌های علمی خود را به نمایش گذاشت و اثری ماندگار از خود بر جای نهاد. نویسنده‌ی این کتاب، با استناد به اسناد و منابع معتبر، زندگی و آثار صفارزاده را به شکلی منسجم و جامع بررسی کرده است.

این کتاب جلد دوم از مجموعه پژوهشی «شخصیت‌های مانا» است که باهدف ارائه الگوهای موفق، به زندگی شخصیت‌های نیک‌نامی می‌پردازد که در عرصه‌های دانش، فرهنگ، سیاست و اجتماع در ایران معاصر زیسته و درگذشته‌اند. این مجموعه که برای عموم مخاطبان به‌ویژه جوانان و دانشگاهیان تهیه شده برآیند احساس ضرورتی است که در پهنه ارائه آثار دقیق و مستند از زندگانی افراد تأثیرگذار پدیدآمده است.

بریده‌ای از کتاب طاهره صفارزاده

با پیروزی انقلاب اسلامی در 1357، شاعر تمامی آرزوهای خود را در مسیر وحدت انسان‌ها و رسیدن مردم سرزمینش به اهداف‌شان تحقق‌ یافته می‌بیند. مجموعه شعر بیعت با بیداری او روایت‌ کنندۀ حوادث و رویدادهای انقلاب مردم در طی سال‌های 1356 تا 1358 است. شاعر با شوری انقلابی که در او موج می‌زند مردم خود را در این رویداد بزرگ با واژه‌ها همراهی می‌کند. اگر بخواهیم به لحاظ ساختار شعری و هنر شاعری این اثر را بررسی کنیم، باید بگوییم با اثر دیگر شاعر، کتاب سفر پنجم، جز در مواضعی اندک، تفاوت بسیاری دارد. شاعر با اتفاقاتی که در حین پیروزی انقلاب رخ داده است به کل از مقولۀ شعری خارج شده است و بیشتر با لحن‌ شعاری و خطابه‌ای سخن خود را بیان کرده است. آنچه برای او حائز اهمیت است همان رسالت و تعهدی است که او در ‌آثار قبلی خود از آن بسیار سخن گفته و گویا در این برهه از زمان خود را آزادتر احساس‌ کرده است که اندیشه‌اش را با زبانی به دور از هر گونه استعاره و ابهام بیان کند و تا آن‌جا پیش می‌رود که می‌خواهد فقط وقایع و حماسه‌ها را ثبت کند. در واقع هنر شعری در اکثر شعرهای این مجموعه فراموش می‌شود؛ مانند شعرهای «دیوارها»، «صف»، «مستعمرات»، و «در آفتاب خطبۀ او» این مطلب تماما در این نمونه مصداق دارد. شعر بلند «سفر بیداران» از جمله شعرهایی است که لحن زبانی هنر شاعری صفارزاده در آثار پیشینش به نوعی در آن نمود یافته است. سفر بیداران روایت حماسۀ مردم ستم‌ دیده و انقلابی ایران است؛ حماسه‌ای که از سالیان پیش شکل گرفته و با نیروی ایمان و وحدت به ثمر نشسته است. شاعر در این حماسه از شجاعت مردم آزاده سخن گفته و شجاعت آنان را به مسلمانان صدر اسلام در جنگ بدر تشبیه کرده است.