شخصیت پردازی پویا، جلد 9

کتاب شخصیت پردازی پویا نوشته نانسی کرس یکی از کتاب‌های مجموعه آموزش نویسندگی انتشارات سوره مهر است. هرکدام از این مجموعه به یکی از اصول نویسندگی می‌پردازد و با اطلاعات مفید و تمرینات کاربردی نویسندگی را به مخاطب آموزش می‌دهد.

چرا نویسندگان این‌قدر در مورد شخصیت در داستان، به‌عنوان عنصری اساسی، دغدغهٔ خاطر دارند؟ اگر حوادثِ واقعاً جذابی در اختیار دارید، آیا نمی‌توانید با مختصر شخصیت‌پردازی، شخصیت‌ها را در داستان به کار گیرید تا آن حوادث را پیش ببرند؟ و بالاخره رمان‌های پرفروش واقعاً به چقدر شخصیت‌پردازی نیاز دارند؟

همهٔ این سؤال‌ها خوب و مهم‌اند. کتاب حاضر به این سؤال‌ها به ترتیبی معکوس پاسخ می‌دهد و از این پرسش شروع می‌کند: آیا برای نوشتن کتابی که بازار داشته باشد واقعاً به شخصیت‌های قوی، پیچیده، و بدیع نیازمندیم؟

این کتاب سعی دارد با روشی کاربردی و اصولی به شما ساخت یک شخصیت عمیق و قابل باور را آموزش دهد.

بریده‌ای از کتاب شخصیت پردازی پویا

دختر خودخواهش با دستاویز قرار دادن عاطفهٔ پدروفرزندی، او را بازیچه قرار می‌دهد تا زندگی‌اش را، که غرق می‌خوارگی است، بچرخانَد؛ بر سر دوراهیِ این انتخاب قرار می‌گیرد که آیا پسر جوانش را، که ماشین‌دزدی کرده، با وثیقه از زندان آزاد کند یا بگذارد مجازات اعمال خلافش را بکِشد؛ یکی از دخترانش، که عزیز اوست، مونس و غمخوارش می‌شود، اما سرِ زا می‌میرد و پدرش را ماتم‌زده می‌گذارد؛ سرپرستی نوهٔ بی‌مادرش را می‌پذیرد، اما با کمال شگفتی درمی‌یابد که چقدر از این طفلک بی‌پناه، که سر مادرش را خورده است، نفرت دارد؛ عاشق زنی می‌شود، اما از دستش می‌دهد؛ چون همهٔ وقتش را صرف گرفتاری‌های بچه‌هایش می‌کند و وقتی برایش نمی‌ماند که به محبوبش اختصاص دهد. می‌بینید در اینجا چه اتفاقاتی می‌افتد؟ راجر بایدـ یا درواقع برداشت اولیهٔ شما از این شخصیت این است‌ـ رشد کند و متحول شود. صرفاً کافی نیست فکر کنیم او آدم «خوب، مهربان، و ایثارگری» است. خوانندگانتان باید باور کنند او شخصی است که علاوه بر گناه، تردید و دودلی، غم، نفرت، و عشق، پیش‌داوری‌های غلط ما را نیز تجربه می‌کند. اگر ما در راجر فقط مهربانی و ازخودگذشتگی را ببینیم، حوادث دیگر داستان برایمان قانع‌کننده و باورکردنی به نظر نمی‌رسند. آن وقت می‌گوییم: «نه، باور نمی‌کنم این بابا واقعاً چنین کاری بکند.» برای اینکه باور کنیم او «چنین کاری می‌کند»، لازم است راجر را فردی پیچیده نشان دهیم، با تضادهای درونی که انگیزه‌های مختلفی او را به حرکت درمی‌آورند: مردی که ممکن است واقعاً مهربان و فداکار باشد، اما محبت‌هایش گاهی بیجاست (در چه مواردی؟) و ازخودگذشتگی‌اش شاید دلیل دیگری جز خیرخواهی داشته باشد. شاید احساس نیاز می‌کند که بر همهٔ اطرافیانش سلطه داشته باشد. شاید نمی‌تواند بین عزت نفس خود و اینکه چه «وجهه» ای از خود را به فرزندانش نشان دهد تمایزی قائل شود. شاید ناخودآگاه می‌خواهد فرزندانش ضعیف باشند تا او قدرتمند جلوه کند. نویسنده باید نشان دهد انگیزهٔ آقای راجر کدام‌یک از این احتمالات بوده است. خلاصه، ما به یک آدم واقعی نیاز داریم. به آدمی با شخصیت‌پردازیِ اصیل، پیچیده، و پرمسئله؛ شخصیتی با ملغمه‌ای از تضادهای درونی، درست مثل همهٔ ما.