داستان‌های شهر جنگی

مجموعه داستان «شهر جنگی» اثر حبیب احمد‌زاده، شامل شش داستان با موضوع دفاع مقدس است، که مبنای چند فیلم سینمایی نیز شده است. داستان ‌های این مجموعه عبارتند از: پرعقاب، هواپیما، چتری برای کارگردان، سی و نه و یک اسیر، نامه ای به خانواده سعد، اگر دریاقلی نبود.

در پایان کتاب نیز متن نامه حبیب احمد‌زاده به نظامیان امریکایی ناو وینست آمده است که در حمله به هواپیمای ایرباس ایرانی ۲۹۰ سرنشین آن شامل ۴۶ مسافر غیر ایرانی و ۶۶ کودک را به شهادت رساندند .سپس جوابیه آن‌ها آمده است.
داستان‌های این کتاب همه واقعیت‌‌گرا است و با دو شیوه زاویه‌ دید، روایت شده ‌ است؛ یکی به طریق واگویه یا به شکل دوم شخص مفرد، و دیگری اول شخص که گاهی به شکل تک ‌گویی نمایشی بیان شده است.
از ویژگی‌های دیگر بعضی از این داستان‌ها، روایی بودن آن‌هاست. در این داستان‌ها انسان در دو سویه جنگ از حیث فردیت و موقعیت برابر هستند. احمدزاده تلاش در خلق انسان هایی دارد که جدای از عقاید سیاسی و شرایط نظامی که آن‌ها را در مقابل هم قرار داده است، در گلوگاه ها و تنگناهای پیش روی خود، تنها پای‌افزار انسانیت را برای عبور از این مسیر دشوار انتخاب کرده اند. در این مجموعه با سبک نوشتاری منحصر به ‌فردی از سوی احمدزاده همراه شده‌‌ایم؛ استفاده از جملات کوتاه، اما بدون وقفه که با استفاده از حروف ربط ساده به یکدیگر متصل می‌شوند. این شیوه نگارشی با ایجاد تعلیق و هیجان، خواننده را به ‌نوعی با خود تا انتها همراه می کند.

بریده‌ای از کتاب داستان‌های شهر جنگی

مرحوم منوچهر آتشی (شاعر): ادبیات جنگی ما موکول و محدود به هشت سال جنگ تحمیلی (و دفاع حقیقتا مقدس) است.... نکته اساسی که در مجموعه "داستان‌های شهر جنگی" توجه مرا جلب کرد، غیر از تکنیک نویسندگی، برخورد هوشمندانه و گریزان از تنگ‌نظری است. محمدرضا اصلانی(منتقد ادبی): احمدزاده با نگاهی متفاوت در هر داستان نشان می‌دهد سوژه‌های جنگ تا چه حدی انعطاف‌پذیر است و چگونه می‌توان جنبه‌های گوناگون زندگی بشری را در آن‌ها یه تصویر کشید. پرویز کیمیاوی (فیلمساز): داستان "پر عقاب" شما در واقع جوابی است به طرز تفکر آن سال‌ها و شاید برخی از اداهای روشنفکران امروز، زیرا این بار مسلسل است که به جای دوربین نشسته ولی با هدفی انسانی، از خودگذشتگی و ایثار و فداکاری