خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین محمدحسین بهجتی (شفق)

حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین بهجتی (شفق) از جمله نوادر فرهنگی سده اخیر بود که مراتب فقهی و حوزوی والایی را طی سال ها تلمذ در محضر درس استادانی ارجمند چون آیت الله حایری، آیت الله محمدفکور یزدی، حضرت امام خمینی (ره) و… کسب کرده بود. علاوه بر آن، وی در عرصه ادبیات منظوم، خصوصا حوزه سروده های آیینی و مذهبی نیز از چنان مرتبه و منزلتی برخوردار بود که نادیده گرفتن نقش و تاثیر آثار ارزنده اش در گستره ادبیات معاصر فارسی میسّر نیست.

از این منظر انتشار کتاب «خاطرات حجت الاسلام والمسلمین محمدحسین بهجتی (شفق)» واجد اهمیتی دوسویه است که هم از حیث تاریخی و هم از بعد ادبی اتفاق خجسته ای به شمار می آید؛ به ویژه آنکه منابع تحقیقی مستندی که حاوی اطلاعاتی دست اول درباره این شخصیت اثرگذار علمی-ادبی دوران اخیر باشد، بسیار نادر بوده و شاید بتوان گفت به کلی وجود ندارد.
مخاطبان عام که شخصیت مرحوم بهجتی را بیشتر به عنوان امام جمعه شهرستان اردکان و در جایگاه یک روحانی انقلابی به یاد دارند شاید تعجب کنند که وی اولین شاعر شعر انقلاب اسلامی نیز شناخته می شود که با سرودن قصیده ای استوار با مطلع: «درود باد بر این انقلاب پاک، درود/ که زیر سایه آن جان ملتی آسود» شعر انقلاب را بنا نهاد.
از سوی دیگر مرحوم بهجتی (شفق) در دوران چند ساله طلبگی و تلمذ در محضر درس حضرت امام (ره) هم مباحثه ای مقام معظم رهبری، حضرت آیت الله خامنه ای نیز بوده است. وی صرف نظر از مراودات علمی و درسی با ایشان، تعاملات ادبی متعددی هم با مقام معظم رهبری داشته و از این لحاظ آشنایی بی واسطه و عمیقی با شخصیت ادبی رهبر فرزانه انقلاب دارد که شرح این خاطرات از خواندنی ترین بخش های کتاب است.

بریده‌ای از کتاب خاطرات حجت‌الاسلام و المسلمین محمدحسین بهجتی (شفق)

بسیاری از سوژه های شعری که خیلی مطلوب واقع شد اصل سوژه و فکر آن شعر از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله خامنه ای بود مثلاً میفرمودند که خوب است شعری در این زمینه ساخته شود که جوانها تشویق شوند بدانند که بردگی انواعی دارد امروز کل جوانهای ایران ما برده هستند و من یک مثنوی بلندی در همین سوژه ای که ایشان داده ،بود سرودم