خاطرات ایران

یاد و خاطرۀ سال‌های مقابله و مقاومت در برابر دشمن متجاوز آن‌قدر ارزشمند و عزیز هست که سراغ قهرمانانش بروی و پای صحبت‌هایشان بنشینی. هر کدام از مردان و زنان آن روزگار حرف‌هایی دارند شنیدنی و قابل تأمل. در این میان هر کس بخش یا بخش‌هایی از آن حادثۀ بزرگ را روایت می‌کند. کم و زیادش مهم نیست. مهم صداقت و باوری است که در این گفته‌ها می‌توان یافت و به آن دل سپرد.

خانم ایران ترابی در این کتاب از حوادثی  که به چشم خود دیده، از ماجراهایی که در آنها قدم گذاشته و از چگونگی دفاع از کیان دین و سرزمین‌مان برای ما سخن می‌گوید.

کار مصاحبه و تحقیق پیرامون موضوعات مورد روایت خانم ترابی به سال‌های 84-83 برمی‌گردد و تا آخرین مراحل قبل از سپردن کار به دست نشر که انتخاب و گویا کردن عکس‌ها بود، فرصت پرسش و واکاوی محفوظات ذهنی راوی این کتاب را از دست ندادیم، تا اطلاعات افزوده و مستند ایشان فضای روشن‌تری را پیش روی مخاطب بگشاید.

بریده‌ای از کتاب خاطرات ایران

در ماشین را باز کردم و بالا رفتم 9780741-7523838 قیمت فقط با هولوگرام صحیح است. تمام صندلی ها را برداشته و مجروحین کف اتوبوس نشسته بودند. هنوز لباس منطقه را به تن داشتند روی هر کدام یک پتو انداخته بودند که سرما نخورند تمام تنشان تاول شده و صورت هایشان باد کرده بود طوری که چشمشان جایی را نمی دید. هیچ کدام از آنها بالای سی سال سن نداشتند. دست اولین نفر را که گرفتم تا پیاده اش کنم با صدای خفه و گرفته ای که به زحمت شنیده میشد. گفت: «دست مرا نگیرید. گفتم: «باشد. من گوشه این پتو را می گیرم شما هم گوشه پتوهای همدیگر را بگیرید و آهسته پشت سر هم بیائید