بچه‌های مسجد، جلد 6

نمایشنامه به عنوان یکی از ارکان اصلی شکل‌گیری هر اثر نمایشی همواره دارای اهمیت و جایگاه ویژه در دنیای نمایش بوده است؛ چرا که نمایشنامه در اصل نقشهٔ راه برای گروه‌های نمایشی محسوب می‌شود، مسیری که اگر به‌درستی توسط نمایشنامه‌نویس تدوین شده باشد می‌تواند انرژی و توان گروه را به‌خوبی منسجم نموده و آنان را به‌سوی هدف نهایی پیش ببرد.

دفتر تئاتر مردمی بچه‌های مسجد حوزه هنری با توجه به این امر مهم و به‌منظور تولید محتوای نمایش برای گروه‌های اجرایی، اقدام به تهیه و انتشار مجموعه نمایشنامه‌های بچه‌های مسجد نموده است.

مهمترین ویژگی نمایشنامه‌های گردآوری‌شده در این مجموعه، علاوه بر دارا بودن محتوا و مضمون دینی و مسجدی، هماهنگی و تناسب این آثار با فضا، امکانات و شرایط مسجد و گروه‌های مسجدی، به لحاظ اجرایی است.

بریده‌ای از کتاب بچه‌های مسجد

روبَه سیروس همتی برای آنان که با لباس دین تیشه به ریشه می‌زنند. اشخاص نمایش دعانویس فقیر صحنه (پشت مسجد نیمه شب است. دعانویس و فقیر پشت در مسجدند.) دعانویس: شما چه کردی؟ فقیر: روباه شکار کردم. دعانویس: خب؟ فقیر: از پوست آن خیک ساختم و روغن داخل آن ریختم. دعانویس: خب؟ فقیر: خب به جمالتان، یا شیخ. (مکث) بعد به من گفتند می‌دانستی پوست روباه حرام است؟ دعانویس: واویلا... واویلا... واویلا. (سکوت) دعانویس: مرد به این بزرگی... به این هیکل... به این عقل نمی‌دانست که روباه حرام است...؟ فقیر: پوستش چه؟ دعانویس: خب وقتی روباه حرام باشد، پوستش هم حرام می‌شود... پوستش که حرام باشد... هرچه با آن بسازی و داخل آن بریزی حرام می‌شود. فقیر: پس روغن توی خیک هم...؟