نشد پروانه‌ی باغ تو باشم

«نشد پروانه‌ی باغ تو باشم» مجموعه اشعار شاعر کرد ایرانی، ظاهر سارایی است. ظاهر سارایی یکی از پیشگامان جریان شعر پیشرو ایلام در دهه ۶۰ و ۷۰ بود که با حضور و خلق آثار خویش توانست علاقمندان و طیف وسیعی از مخاطبان را همراه خود سازد.او در زمینه شعر کردی فعالیت چشمگیری داشته و باقی وقت خود را صرف تعلیم و تربیت و آموزش کرده است. تصویرسازی‌ها و ایهام‌های زیبا، ثبت لحظه، مواجهه خاص شاعر با مفهوم عشق، رگه‌های پیدای مطالعات فلسفی شاعر در آثار، دال مرکزی «حیرت» در مجموعه شعر، وجود سکوت به مثابه یک بحث معرفتی و عرفانی در آثار، تعلق خاطر شاعر به سهراب سپهری و وجود ترکیب‌های سپهری‌وار در این مجموعه، ارجاعات سارایی به چهار شاعر (شاملو، اخوان، ابتهاج و حافظ) و ابداع بی‌سابقه‌ی او که در شعر نیمایی از تضمین استفاده کرده است، از مهم‌ترین مؤلفه‌های ادبی این مجموعه شعر است. پرم از حفره‌های خالی خود پرم از خالی پوشالی خود گشوده لب به اقراری غم انگیز مسیحی خسته از دجالی خود مرا بردی به مرداب هیاهو تو ای اندیشه با سیالی خود