جلوه‌ی هنر شیعی در نگاره‌های عصر صفوی

«جلوه‌ی هنر شیعی در نگاره‌های عصر صفوی» پژوهشی در حوزه هنر معماری اسلامی از فاطمه رجبی است که نگاهی معناگرایانه به جلوه‌های هنر شیعی در نگاره‌های عصر صفوی اداخته است.

نویسنده که معتقد است هنر نگارگری در ایران برگرفته از هنر شیعی است، در این کتاب با دلایل مختلف این موضوع را مورد بررسی قرار داده‌ است. در فصل اول شاخصه‌های قرآنی و اعقادی شیعه مورد بررسی واقع شده است، فصل دوم به تاریخ شیعه در ایران تا عصر صفوی اختصاص یافته است، هنر ولایی ماهیت هنر شیعی و بررسی مضامین شیعی در نگارگری نیز از جمله سر فصل‌های دیگر این کتاب است.

بریده‌ای از کتاب جلوه‌ی هنر شیعی در نگاره‌های عصر صفوی

متاسفانه تا کنون توجه زیادی به هنر ایران و مخصوصا هنر ایران اسلامی از لحاظ معنای فلسفی و تمثیلی درونی این هنر نشده است و بیشتر تحقیقات دانشمندان، که اکثرا خارجی بوده اند، به شرح عناصر صوری و مباحث تاریخی معطوف گردیده است. آن تعمق در جنبه درونی موضوع و علاقه مفرط به کشف معنای واقعی هنر، که در مورد هنر چینی، ژاپنی و هندی از سوی افرادی مانند کوماراسوامی و زیمر و دانییلو و کرامریش و سالمونی و اخیرا رولاند صورت گرفته است، در مورد هنر ایران اسلامی بسیار کمتر دیده می شود.