تبخال

رمان «تبخال» اثر نویسنده توانای مشهدی، احسان غدیری است که برنده جایزه ادبی امیرحسین فردی (داستان انقلاب) شده است.

داستان تبخال، دباره دکتری است که در واپسین روزهای سال ۵۷ به دنبال دوست دوران کودکی و مدرسه‌اش می‌گردد که در گذشته به دلایلی از هم دور شده بودند. دوستی که که حالا یک نظامی نیروی هوایی ارتش شاهنشاهی شده است و قصد دارد یکی از جنگنده‌های ارتش را بدزدد و به خارج از ایران پناهنده شود تا اعتراضش را به رژیم نشان دهد. داستان دو راوی دارد، دکتر و دوست معترض او که خیال فرار دارد: نکته محوری که غدیری در این اثر بر آن تاکید کرده است، همراهی نظامیان شاهنشاهی با مردم در روزهای اوج انقلاب است. احسان غدیری از دوره ابتدایی با قصه و داستان آشنا شد، در دوره راهنمایی برای قصه «ظهر جمعه» چند داستان نوشت و بعد از آن به تدریج و از دوره دبیرستان به صورت نیمه حرفه‌ای داستان نویسی را شروع کرد. از آثار ادبی دیگر وی می‌توان «مجموعه روابط»، «سپاه پرشیا دختر اورشلیم»، «دختر سوئدی»، «یوریک»، «هارباد»، «قدیسه بورلی هیلز»، «فروپاشی»، «نخچیر»، «موجود»، «خداحافظ برادر»، «سیگار باسگرمه‌های درهم» و «بیست وچهار منهای چهار» نام برد.

بریده‌ای از کتاب تبخال

«دست دور گردن هم انداخته بودیم؛ مثل وقتی که به دبستان می‌رفتیم، مثل دوران کودکی که دست در گردن هم مسیر مدرسه را طی می‌کردیم و می‌خواندیم: «ما دو تا پسرخاله ... می‌رویم خانهٔ خاله ... ما دو تا پسرعمو ... می‌خوریم داغِ لبو ... ما دو تا بچه‌محل ... می‌خوریم نان و عسل ...» و با پا به میوه‌های کاج ضربه می‌زدیم و سرمست می‌خندیدیم. آن شب آمده بود که سور بدهد و من چه افتخاری می‌کردم که در خیابان و جلوی چشم مردم با یک افسر نیروی هوایی، که خط اتوی لباس فرمش نبشی را دو تا می‌کرد، قدم می‌زنم. رفتیم جگرکی پشت سینما و سیر خوردیم؛ ده سیخ دل، ده سیخ جگر، ده سیخ قلوه، ده سیخ چربی. شیرینی اولین پرواز آزمایشی‌اش را به من داد. به نظرم امیرقاسم کامل‌مردی شده بود دست‌نیافتنی. در بیست و هشت سالگی به کوهی از تجربه می‌ماند.»