بیانیه

«بیانیه» مجموعه اشعار شاعر معاصر ایرانی، عباس باقری است. باقری زاده ۲۵ فروردین ۱۳۴۴ است و همه سال‌های زندگی را در زابل، زادگاهش سپری کرده است

. او از سال ۱۳۵۱ شروع به نوشتن دغدغه‌های اجتماعی‌اش در روزنامه‌ها و مجلات در قالب شعر نمود. باقری مدرک دکترای هنر دارد و حوزه شعر سپید ازچهره‌های نام‌آشنا محسوب می‌شود. آثار او تاکنون به زبان‌های فرانسوی، عربی، انگلیسی، اردو، چینی و روسی ترجمه شده است: وطن همین جاست همین درختزارِ مؤدب همین بوستانِ خوش‌آب‌ورنگ همین جای بازیِ الّاکلنگ. همین جا که از چمن‌های مبهوتش آرامش برمی‌چینم و دلِ کویری‌ام را به شب‌پره‌های لال و چراغ‌های منحنی‌اش می‌سپارم همین جا که درخت‌های مضطربش را گیسو به مقراضِ بردگی کوتاه کرده‌اند همین جا که زنبق‌ها و تاج خروس‌هایش روبه‌روی هم از خاک مبعوث می‌شوند اما، کلمه‌ای با هم حرف نمی‌زنند.

بریده‌ای از کتاب بیانیه

چه می‌خواهی بگویی؟! که یعنی هیچ اتفاقی نیفتاده است؟ یعنی هیچ پروانه‌ای بی‌بال هیچ صنوبری بی‌برگ‌ریزان هیچ آرزومندی بی‌شناس‌نامه از دستِ این پنجره‌های فروبسته به ستوه نیامده است؟! حالا، اگر به دغدغه‌هایت پشت نکرده‌ای پا شو، بیا ببین این صفِ سوء‌ تغذیه که هی موج بر‌می‌دارد و از مدِّ بی‌قراری دریا بیشتر پیچ‌وتاب می‌خورد چرا نوبتِ حرف‌هایشان به تأخیر افتاده است که بیایند روی دیوارِ کوتاه رُفتگرها برخیزند و بگویند: آقایان! این خیابانِ منتهی به خیابانی دیگر و البته ابتر را کِی می‌شود بی‌بال و بی‌برگ‌ریزان و بی‌شناسنامۀ باطله دید؟! کِی؟!...