لبخند بر لب شعر

«لبخند بر لب شعر» مجموعه‌ای است از گزیده هزارسال شعر طنز فارسی شامل اشعاری از شاعران بزرگ پارسی همچون ابوالقاسم فردوسی، مولانا و … که اسماعیل امینی گردآوری کرده است.

این کتاب نشان می‌دهد که حتی شاعرانی که به طنز پردازی مشغول نیستند مثل سنایی، عطار، باباطاهر هم در لا‌به‌لای شعرهایشان از طنز استفاده کرده‌اند و با کمی تامل می‌توان در جدی‌ترین نوع شعر، طنزها را نیز یافت.

به دلیل اینکه این کتاب برای نوجوانان نوشته شده، شعرهای سخت و یا شعر‌هایی که با مباحث فلسفی شوخی می‌کنند، گنجانده نشده و لذا شعر‌هایی که شوخی‌ها و زبان ساده‌تری دارند در آن آورده شده است.

به طور کلی کتاب لبخند بر لب شعر، اشعار را از زمان رودکی تا معاصر مورد بررسی قرار می‌دهد، درون مایه‌ی طنز دارد و برای گروه سنی نوجوانان تهیه و گردآوری شده است.

بریده‌ای از کتاب لبخند بر لب شعر

حریم هر چیزی است که برای خودش آداب و رسوم و احترام و قانون دارد. یعنی هر جا که نظم و مقررات و قواعدی در کار باشد در آن جا حریم‌هایی به وجود می‌آید. مثلاً‌ رعایت سکوت و پاکیزگی در بیمارستان، رعایت نظم و اطاعت از فرمانده در پادگان نظامی، رعایت قواعد نگارشی و دستور زبان در نوشتن مقاله، رعایت قواعد شعری مثل وزن و قافیه و تناسب در شعر، رعایت ادب و احترام در جمع خانوادگی، رعایت مقررات اداری در محیط‌های رسمی، حتی مهد کودک و شهربازی هم برای خودش مقررات و آدابی دارد؛ مثلاً‌ سادگی زبان و شادی و بازی و صمیمیت در رفتارها. هر کس برای حریم خود نامی انتخاب کرده است، مثلاً‌ اهل سیاست اسمش را گذاشته‌اند «خط قرمز»؛ در مدرسه اسمش «انضباط» است؛ در خیابان و بزرگراه به آن «مقررات رانندگی» می‌گویند؛ و در جمع خانوادگی نامِ حریم «ادب» است. در همۀ آثار خندان نشانه‌ای از به‌هم‌خوردن این حریم‌ها دیده می‌شود؛ یعنی نقض شدن حریم است که خنده را به وجود می‌آورد. این به‌هم‌ریختگیِ نظم با موضوع تضاد که قبلاً‌ درباره‌اش حرف زدیم ارتباط دارد. مثلاً‌ در یک سخنرانی علمی در دانشگاه اگر از زبان مهد کودک استفاده کنیم، حریم دانشگاه نقض می‌شود و فضای شوخی به وجود می‌آید یا اگر در یک جمع خانوادگی با لحن نظامی حرف بزنیم، یا مثلاً‌ یک نامۀ اداری رسمی را با لحن صمیمی و عاشقانه بنویسیم.