مثل روزهای زندگی

«مثل روزهای زندگی» گزیدهٔ داستان‌های جلسات سه‌شنبهٔ نقد داستان حوزهٔ هنری با نام «سه شنبه‌های دوست داشتنی -۲» به گردآوری محمدرضا سرشار است. نشست‌های نقد داستان روزهای سه‌شنبهٔ حوزهٔ هنری سازمان تبلیغات اسلامی (حوزهٔ هنر و اندیشهٔ اسلامی» سابق) قدیمی‌ترین و پایاترین نشست‌های ادبی در نوع خود در حوزهٔ هنری و چه‌بسا کشور است.

این نشست‌ها که در بدو تشکیل حوزهٔ هنری به صورت داخلی و برای خودِ اعضای واحد ادبیات و احیاناً تنی چند از افراد نزدیک به آنان برگزار می‌شد، از سال ۱۳۶۳ به صورت عمومی و با حضور افرادی هم از این واحد و هم از داستان‌نویسان خارج از حوزهٔ هنری تشکیل شد؛ و هرچند با تغییراتی در مدیران جلسه یا اعضای آن در طول زمان، تا امروز، ادامه یافته، و از دل آن، نویسندگان، منتقدان، مدرسان و پژوهشگران متعددی بیرون آمده است؛ که هم‌اکنون اغلب آنان، در مراکز مختلف ادبی و هنری کشور، مسئولیت دارند یا به فعالیت فکری و قلمی مشغول‌اند. اولین دورهٔ این جلسات از سال ۱۳۸۱ با مدیریت سرشار برگزار شد؛ که تاکنون ادامه یافته است.

بریده‌ای از کتاب مثل روزهای زندگی

 مازیار به‌سختی نفس می‌کشید. از گلویش صدای خرخر می‌آمد. فقط کافی بود کمی سمیرا را فشار دهد؛ اما قدرت هیچ کاری را نداشت بی‌اختیار دهانش را بازکرده بود. سمیرا گلوی مازیار را بیشتر فشار داد چشی‌های سمیرا دیگر عسلی نبود سرخ بود. سرخ  سمیرا با صدای بلند گفت من که گفته بودم یادت؟ گفته بودم می دنبالت. مازیار احساس می‌کرد آخرین نفس‌هایش را می‌کشد. سمیرا کمی دستش را شل کرد و گفت فردا شب منتظرم باش قرارمان هفتمین شب بود هفتمین شب. صدای قهقهه سمیرا در فضا پیچید مازیار می‌خواست نفس بکشد اما نمی‌توانست دهانش را بازتر کرد. یک‌نفس کوتاه