امضای خورشید بر جلد بلوط

«امضای خورشید بر جلد بلوط» مجموعهٔ هایکوهای مجید زمانی اصل (-۱۳۳۷) است. پیراهن‌ها چرکین، چکمه‌ها گلی چه خوب شسته باران آن‌ها را یادش به خیر مادر! *** وقتی ماه می‌افتد بر کتف‌های تابستانهٔ آب رودخانه دستش را می‌گیرد

امضای خورشید بر جلد بلوط از نوع کوتاه‌ترین گونه شعری به نام هایکو که مبدع آن ژاپنی‌ها هستند، است.

هایکو به شکل و فرم اصلی ژاپنی خود در هفده هجا سروده می‌شود: در سه مصرع اولی 5 هجا، سه مصرع دومی 7 هجا و در سه مصرع سومی 5 هجا دارد. اما در فرم جهانی دیگر کشورها هر یک به فراخور ادبیات‌شان از آن وام گرفته‌اند.

در این کتاب شاعر شکارگرانه هر آنچه دیده است را به شرح کوتاه در سه مصرع می‌نویسد. هایکو را هر انسانی که راه می‌رود می‌تواند بنویسد چرا که هایکو شعری به تمامی کلمه شعر نیست و فقط ذهنی می‌خواهد که از فرار اشیا بجهد تا با چشمان عقاب کوه را بنگرد و با چشمان پرنده دریا را.

مجید زمانی اصل به دلیل اینکه سال‌های سال در یکی از پیاده‌رو‌های پر تردد شهر، بساط کتاب فروشی داشت معروف به شاعر پیاده‌رو است و همه کسانی که در آن دوران با او مراوده داشتند؛ می‌دانستند که آن گوشه دنج کنار پیاده‌رو، فقط بساط کتاب فروشی نبود بلکه میعادگاهی برای خواندن و شنیدن شعر بود. مکانی که شاعران نوپا را به خواندن و نوشتن ترغیب می‌کرد و شاعران جوان فرصت می‌یافتند با شاعران پیشکسوت آشنا شوند.

بریده‌ای از کتاب امضای خورشید بر جلد بلوط

بهارانه پای می‌کوفتم ریتم ترانه‌ای پیش پایم هفت هشت مورچه کُشته 2 در استمرار باران به هر که زنگ زدم مُرده بود دفترچۀ مُردگان 3 پوست‌واره‌ای مانده بر دنده‌ای جمجمه‌ای با خنده‌ای شیهۀ خزانی بر اسب مرده 4 خون‌آلود می‌رود آبِ جوی از سنگی به سنگی بطری‌هایی شکسته