من عاشق افسانه نیستم

«من عاشق افسانه نیستم» نام رمانی با موضوع دفاع مقدس از مریم معینی (-۱۳۴۰) است. او در صفحه تقدیم کتاب خود چنین نوشته است: «تقدیم به آنان که با موج انفجار هر گلوله چنان رعشه دویده بر روانشان که با خردترین صدایی دست‌ها را به پهنای گوش‌ها می‌گیرند و کپ می‌کنند روی زمین بی‌خیال انگشت‌هایی […]

«من عاشق افسانه نیستم» نام رمانی با موضوع دفاع مقدس از مریم معینی (-۱۳۴۰) است. او در صفحه تقدیم کتاب خود چنین نوشته است: «تقدیم به آنان که با موج انفجار هر گلوله چنان رعشه دویده بر روانشان که با خردترین صدایی دست‌ها را به پهنای گوش‌ها می‌گیرند و کپ می‌کنند روی زمین بی‌خیال انگشت‌هایی که دراز شده به سویشان و حکم جنون برایشان صادر می‌کند». در بخشی از این رمان می‌خوانید: هنوز می‌دوی. نمی‌خواهی دست‌هایت را به نشانۀ تسلیم بالا ببری. خمپاره‌ها پشت سر و جلویت گُروپ‌گُروپ می‌کوبند. خاک‌ریز با آتش و خون یکی شده‌است و تو نمی‌خواهی بمیری. هرچند می‌دانی شانس زنده ماندنت کم است، می‌دوی که جان سالم از مهلکه به در ببری. لباست خیسِ عرق شده. قلبت دارد می‌ترکد و مرگ، عقاب گرسنه‌ای است که بالای سرت در حال پرواز است. پاهایت بیگانه است با این خاک. ترس را قورت می‌دهی. به امید جان‌پناهی این‌طرف و آن‌طرف می‌دوی. افسانه نمی‌ترسد از اینکه بیاید یک جای ناامن؟ حیاط تاریک است. دنبال کفش‌هایش می‌گردد؛ نیست، چادرش هم. نمی‌تواند بیاید کمکت کند، نه افسانه و نه هیچ زن دیگری. آب تا زیر دنده‌هایت بالا می‌آید. خود را جمع می‌کنی گوشۀ شناور و نی‌ها را می‌کشی روی خودت. همه جا غرق در تاریکی است.