سیزده در هفت، جلد 2

محمود نجیمی در جلد دوم سیزده در هفت از «عملیات رمضان در شرق بصره – پاسارگاد زید و عملیات محرم در عین‌خوش – شرهانی» می‌گوید.

بریده‌ای از کتاب سیزده در هفت

«هشت روزی می‌شد که از جبهه برگشته بودم. تمام ساعات شبانه‌روز فکر و ذهنم دور و بر جبهه و این دو عملیات (فتح‌المبین و بیت‌المقدس) پرسه می‌زد؛ از سختی و بی‌خوابی و سرما و گرما گرفته تا جنگ و آتش و خون، شهید و شهادت، شجاعت و ایثار، نماز و عبادت، ترس و اضطراب، محاصره و عقب‌نشینی، پیروزی‌های خدادادی‌اش (که دل حضرت امام خمینی و تمام مردم انقلابی ایران را شاد و ابرقدرت‌های دنیا را، که علیه انقلاب اسلامی دسیسه کرده بودند، ناامید کرده بود)، و اما سردرگمی در شهر اهواز و نبود بلیت اتوبوس و قطار و توهین و ماجراهای قطار و ماجراهای دیگر. با همه سختی‌ها و زیبای‌هایش، دلم برای همه چیز تنگ شده بود؛ به‌خصوص بچه‌های دوست‌داشتنی و بی‌شیله و پیلهٔ بسیجی؛ آن پاسداران بی‌ریا و همان سنگرهای باصفا، که اغلب صدای صوت قرآن و دعا از دل آن به گوش می‌رسید و باعث .آرامش روح و روان ما بچه‌های جبهه و جنگ می‌شد.»