سیزده در هفت، جلد 2

محمود نجیمی در جلد دوم سیزده در هفت از «عملیات رمضان در شرق بصره – پاسارگاد زید و عملیات محرم در عین‌خوش – شرهانی» می‌گوید.

محمود نجیمی نوجوان بود که به جبهه رفت. سال ۱۳۶۰ وقتی در کلاس اول راهنمایی تحصیل می‌کرد، خودش را به خاکریزها و سنگرهای دفاع از انقلاب اسلامی و کشورش رساند و همان جا ماندگار شد؛ مثل خیلی‌های دیگر که رفتند و ماندند و در جبهه‌های جنگ با خاک و خون و تیر و ترکش اُنس گرفتند و بزرگ شدند. محمود در هفده عملیات بزرگ دفاع مقدس شرکت کرد و بیش از پنج شش بار مجروح شد، که هنوز آثار آن را بر بدن خود دارد. این کتاب برگرفته از دست‌نوشته‌های محمود از هفده عملیات سرنوشت‌ساز دفاع مقدس است، که بیشتر آن اولین بار در جبهه‌های جنگ نوشته شده است. بعدها این نوشته‌ها با کمک هم‌رزمانش ـ عباس محمدی، محسن همتیان، عباس پیرمرادیان، منصور بنایی‌زاده، و سرهنگ پاسدار علی خلیلی ـ کامل‌تر شد.

بریده‌ای از کتاب سیزده در هفت

این بار حرکت تانک و نفربرهای دشمن به خاکریز ما خیلی منظم و با آتشی جهنمی‌تر از حمله‌های قبلی شروع شده بود حال عراقی‌ها توانستند بدون هیچ‌گونه آتش از سوی توپخانه‌های خودی تا یک‌کیلومتری خاکریز ما جلو بیایند با ترس و دلهره کمی سرم را از خاکریز بالا بردم تا ببینم اوضاع از چه قرار است؟ تاچشم کار می‌کرد تانک و نفربر بودند که دو سه هلیکوپتر از بالا آنها را هدایت می‌کردند بین تانک ها نیروهای پیادهٔ دشمن مثل مور و ملخ می‌لولیدند.