در لباس مرجعیت، جلد 2

کتاب در لباس مرجعیت به قلم وحید خضاب و محمد اسماعیل پسندیده و سید محمد حسین آل صاحب فصول است.

جلد دوم از مجموعه آنچه گذشت، ابعاد زندگی آیت‌الله سید کاظم شریعتمداری و آیت‌الله منتظری، که هر یک به دلایلی، از بزرگ‌ترین جنبش روحانیت و مرجعیت در تاریخ تشیع کناره‌گیری کردند را به تصویر می‌کشد.

بریده‌ای از کتاب در لباس مرجعیت

برای روشن شدن فضای زمانی تهیه آن اسناد باید وار گفت وقتی در سال 40 آیت‌الله العظمی بروجردی رحلت فرمودند، رژیم گمان کرد حوزه دیگر قدرت چندانی برای مقابله با اقدامات او (که از پیش قصد انجام آن را داشت ولی نتوانسته بود آن‌ها را عملی کند) نخواهد داشت و لذا شروع به اقدامات مختلف در حوزه‌های متعدد طبق میل و ملاک‌های خود کرد که اولین تقابلش با روحانیت بیدار (و در رأس آن‌ها امام خمینی) در جریان تصویبنامۀ انجمن‌های ایالتی و ولایتی به وجودآمد که در آن ماجرا به دلیل بصیرت و ایستادگی محکم امام، رژیم مجبور به عقب‌نشینی شد. در انتهای سال 41، رژیم که فکر می‌کرد روحانیت با دولت مشکل دارد و اگر پای شاه وسط بیاید جرئت مخالفت نخواهد داشت، ماجرای انقلاب سفید شاه و ملت و برگزاری رفراندم راجع به مواد ششگانۀ آن را در دستورکار قرار داد. این بار هم امام محکم ایستادند و این رفراندم را تحریم کردند که موجب عدم شرکت مردم و ناکامی شاه گردید. تحریم رفراندم و ماجرای تصویبنامه موجب خشم شدید رژیم شد و برونریز این خشم در فروردین 42 و با حملۀ وحشیانه و گستردۀ مأموران مسلح رژیم به فیضیه (و همچنین مدرسه طالبیه تبریز) و ضرب و شتم و قتل طلاب و مردم متدین بروز کرد. در چنین فضایی که رعب و وحشت سراسر وجود همه و کل کشور را فراگرفته بود، امام خمینی بیانیه‌ای صادر کردند و در آن فضای سنگین که کسی جرئت ابراز کوچک‌ترین کلامی نداشت، نوشتند: «اینان با شعار «شاه دوستی» به مقدسات مذهبی اهانت می‌کنند. «شاه دوستی» یعنی غارتگری، هتک اسلام، تجاوز به حقوق مسلمین، و تجاوز به مراکز علم و دانش؛ «شاه دوستی» یعنی ضربه زدن به پیکر قرآن و اسلام، سوزاندن نشانه‌های اسلام و محو آثار اسلامیت؛ «شاه دوستی» یعنی کوبیدن روحانیت و اضمحلال آثار رسالت‌.