خاک که آدم نیست

خاک که آدم نیست رمانی رئالیستی با موضوع انقلاب و جنگ است که بهناز قره داغی آن را برای جشنواره داستان انقلاب حوزه هنری نوشته است. «خاک که آدم نیست» واقعیت‌های انقلاب را در قالب داستانی که در تبریز اتفاق می‌افتد به شیوه موازی روایت می‌کند. این داستان جریان انقلاب در سال‌های قبل از آن […]

خاک که آدم نیست رمانی رئالیستی با موضوع انقلاب و جنگ است که بهناز قره داغی آن را برای جشنواره داستان انقلاب حوزه هنری نوشته است. «خاک که آدم نیست» واقعیت‌های انقلاب را در قالب داستانی که در تبریز اتفاق می‌افتد به شیوه موازی روایت می‌کند. این داستان جریان انقلاب در سال‌های قبل از آن را به تصویر می‌کشد؛ سپس به آرامی وارد حوزه جنگ ایران و عراق می‌شود و یک دارم را از ناگفته‌های انقلاب و جنگ از دید پزشکی به نام اعلاءالدین روایت می‌کند. «آفتاب می‌درخشید. گورستان پُر بود از جمعیت. انبوه مردم برای خاک‌سپاری دو مرد سرشناس شهرشان آمده بودند. اتومبیل‌های زیادی مردم را به آنجا منتقل می‌کردند. آفتاب با همهٔ توانش گورستان را داغ کرده بود. اعلاءالدین خورشید را گم کرده بود. آدمک‌ها در گورستان جای آدم‌ها را گرفته بودند. امید اعلاءالدین وقتی از همه جا بریده شد که مادر با اشک از او خواست که «بذار آخرین تصمیم رو داداشت برای پدرت بگیره.» اولین بار بود که مادر به فریبرز لقب «داداش» می‌داد. حاج‌بایرام بزرگ‌تر از سلیم بود؛ گور او زودتر آماده شد. نگین‌های عینک آفتابی فریبرز زیر نور خورشید می‌درخشید.»