یورت

«یورت» نام نمایشنامه‌ای از بهرام صادقی مزیدی است. مزیدی این نمایش‌نامه را بر اساس عقاید و باورهای عشایر استان فارس طراحی کرده و نوشته است. در این اثر شخصیت‌های گوناگونی وجود دارند که از دوران کودکی نویسنده الهام گرفته شده‌اند و ویژگی مشترکشان ساده‌زیستی و و ساده‌باوری است. انسان‌هایی که عقایدشان برایشان بسیار مهم است و آدابشان با پوست و گوشتشان عجین شده است.

موضوع اصلی این اثر اعتقاد و ارادت عشایر فسا به حضرت شاه‌چراغ است: روز، جلوی سیاه‌چادر خدر. قمر، همسر خدر، در حال لباس پوشاندن بر تن روشن است. ظرف آبی کنار او قرار دارد. تکه‌پارچه‌ای را خیس می‌کند و سر و صورت روشن را تمیز و مرتب می‌کند. قمر: چی می‌شه وقتی که دوماد بشه این پدرسوخته! ننه، الهی که چشم حسود بترکه!… خوش‌تیپ و خوش‌قیافه شده. حالا دخترا بیانْ سیلش کنن و ببینن که چی شده! به خودش که زن می‌دن، به عمو خُرمش هم می‌دن. باباش رو هم باید پایید. قمر روشن را قلقلک می‌دهد. هر دو به خنده می‌افتند. نگاه قمر پُر از بغض و حسرت می‌شود.

بریده‌ای از کتاب یورت

روشن یگانه فرزند خدر و قمر، از هنگام تولد دچار مشکل حرکتی می شود. او در کودکی به سبب بیماری ناشناسی نابینا می شود. در پانزده سالگی مرتب خواب امام رضا را می بیند. خدر همه دارایی اش را به شاپور مال خر می فروشد تا با آن پول روشن را به مشهد ببرد. اما...