چارپاره

«چارپاره » نوشته سیداکبر میرجعفری، درباره یکی از قالب‌های شعر فارسی به نام چهارپاره (چارپاره) است .

چهارپاره در دوره تحول ادبی ایران و با هیاهوی مشروطه‌خواهی و استبدادستیزی عصر میرزاده عشقی و نیما و شهریار، متولد شد و توانست با پذیرفتن تغییراتی جای خود را به عنوان یک قالب شعری در میان دیگر قالب‌ها تثبیت کند. این قالب از سال‌های آغازین تحول ادبی تاکنون پا به پای دیگر قالب‌های شعر معاصر بالیده و به حیات خود ادامه داده است.

بریده‌ای از کتاب چارپاره

به تعبیری می‌توان گفت قالب چارپاره پلی است میان قالب‌های کلاسیک شعر فارسی و قالب‌های نو که پس از نیما رواج یافت؛ به بیان دیگر، گویی سرنوشت نوآوری در شعر فارسی با چارپاره رقم خورده است. اولین شعرهایی که از نوآوران در مجلات تجددخواه آن زمان منتشر شد، در قالب چارپاره سروده شده است و عمدۀ شاعرانی که پس از تجربۀ قالب‌های کلاسیک به شعر نو روی آوردند، ابتدا قالب چارپاره را برای بیان اندیشه‌های نوین خود برگزیدند.