برشی از کتاب شغل شریف :

مینو بلند شد و چای دم گذاشت. در یخچال را باز کرد. اتو را که دید برگشت سمت مادرش. اکرم‌خانم پایین صفحات کتاب را زبان می‌زد. مینو اتو را گذاشت روی سنگ کابینت و بسته پنیر و پلاستیک نان را برداشت.
-    مامان‌جان! کتابو بذار کنار، صبحونه بخوریم.
پا شد رفت کتاب را توی آب‌چک ظرفشویی آویزان کرد و گفت:
-    دیپلم بگیر؛ دیپلم خوبه!
خیلی عنق به نظر می‌رسد. مینو نان و پنیر را گذاشت جلوی مادرش و رفت چای بریزد.
-    مامان‌جان! خودم میام برات لقمه می‌گیرم...
از کتری و قوری چای بیرون آمد. کتری را خالی کرد داخل ظرفشویی و گفت:
-    مامان‌جان! مگه من نگفته بودم شما زحمت نکشی؟!
اکرم‌خانم یک‌ضرب مشتش را کوبید روی میز و فریاد زد:
-    مگه من نگفتم دیپلم بگیری؟!... هان؟!... مگه نگفته بودم؟!... حالا چی جواب مامانُ بدم؟!
مینو شانه‌های مادرش را گرفت و نشاندش روی صندلی. لب پایینش شده بود مثل ژله‌ای که به تکان تکان افتاده باشد.

نظر نویسنده درباره کتاب  شغل شریف :

نمی‌دانم من تنبلم یا واقعاً این‌طوری است که مثلاً وقتی می‌خواهم یا باید درباره یک موضوع چیزی بخوانم ترجیح می‌دهم آن چیز در قالب خودمانی‌تری بهم تفهیم شود تا اینکه بروم چند تا مقاله پر و پیمان را با ماژیک رنگ بزنم!
نمی‌دانم همین حس خوب یا شاید هم بد مرا واداشت بروم سراغ موضوع  جمعیت و به جای بالا دادن یک عالمه آمار عجیب و غریب از تأثیر فرزند بیشتر در زندگی بهتر یا زندگی بدتر با تک فرزندی و از این قبیل موضوعات دست به یک اقدام جدید  در نوشتن کتاب شغل شریف بزنم.