نمایشنامه نویسی عروسکی

آشنایی با ویژگی های نمایشنامه نویسی عروسکی در این کتاب آمده است. نشانه های زبانی ما را به قراردادها، و نه به داده های حقیقی، ارجاع می دهند. به این ترتیب، آدمی قادر نخواهد بود کلماتی بیابد که بتوانند به طور قطع چیزی را بیان کنند. در این صورت، این سوال مطرح می شود که […]

آشنایی با ویژگی های نمایشنامه نویسی عروسکی در این کتاب آمده است.
نشانه های زبانی ما را به قراردادها، و نه به داده های حقیقی، ارجاع می دهند. به این ترتیب، آدمی قادر نخواهد بود کلماتی بیابد که بتوانند به طور قطع چیزی را بیان کنند. در این صورت، این سوال مطرح می شود که در برقراری ارتباط و بیان احساسات درونی توانایی زبان چقدر است؟ پاسخ این پرسش را باید در تجربه هایمان بیابیم.
واقعیت آن است که به رغم همه قابلیت های زبان، در برقراری ارتباط برای انتقال احساسات و افکار آدمی، ایجاد رابطه ای جامع و فراگیر با استفاده از زبان ممکن نیست. به همین دلیل، هر گاه نتوانیم واقعیت یا تجربه ای انسانی را به یاری زبان و نشانه هایش بیان کنیم، به هنر پناه می بریم. هاینریش هاینه می گوید:
«آنجا که کلام باز می ماند، موسیقی آغاز می شود.»
بر این اساس، آنچه از هنر برمی آید، از هیچ وسیله ای غیر از آن ممکن نیست.
شاید هنر به دلیل بازگشتن به حس انسانی و تکیه اش بر شهود و مکاشفه ای که در انتقال تجربه های درونی و باطنی وجود آدمی دارد، ره به حقیقت می برد؛ حقیقتی که نه آموختنی، که تجربه کردنی است.