کتاب‌شناسی فردوسی و شاهنامه

کتاب کتاب شناسی فردوسی و شاهنامه (از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۷) اثر پژوهشی زهرا قربانی‌پور است که به طبقه‌بندی، بررسی و توصیف آثار به همراه انگاره‌های نویسنده از هر کتاب می‌پردازد.

کتابشناسی (Bibliography) که ممکن است به نام کتاب‌نگاری هم خوانده شود معمولا به فهرستی از منابع (نوشتارهای علمی شامل مقاله، کتاب، گزارش‌های علمی و پایان‌نامه‌ها) گفته می‌شود که به صورت مستقیم (منابع اصلی) و غیرمستقیم (منابع فرعی) به یک موضوع یا موضوع مورد پژوهش مرتبط می‌شوند.

شاهنامه یکی از مهم‌ترین آثار زبان فارسی است و فردوسی که شاعر آن است، از قله‌های ادبیات فارسی به شمار می‌آید. او با سرودن شاهنامه، کاخی بلند از نظم پی افکند که از باد و باران آسیب و گزند نمی‌یابد و هنوز نیز، زنده و جاودان است. درباره شاهنامه فردوسی تحقیقات و پژوهش‌های بسیاری صورت گرفته است و برای یک پژوهشگر که در زمینه ادبیات فارسی و به خصوص شاهنامه فردوسی تحقیق می‌کند، لازم است که با آثار و پژوهش‌های منتشر شده درباره آن آشنا باشد.

زهرا قربانی‌پور در کتاب کتاب شناسی فردوسی و شاهنامه (از سال ۱۳۵۷ تا ۱۳۸۷) به طبقه بندی، بررسی و توصیف آثاری پرداخته است که در بازه زمانی پس از انقلاب اسلامی ایران منتشر شده‌اند. این اثر همچنین درباره نویسنده‌های هر کتاب نیز، مطالبی دارد.