مطلب از این قرار است

در این اثر مظفری ساوجی گفت وگوهایی را با شاعرانی شاخص انقلاب چون علی معلم دامغانی، علی موسوی گرمارودی، طاهره صفارزاده، عبدالجبارکاکایی، محمدرضا عبدالملکیان، علیرضا قزوه، ناصر فیض، محمد رمضانی فرخانی انجام داده است. همچنین فصل پایانی کتاب اختصاص به میزگردی درباره شعر دارد که با حضور محمد کاظم کاظمی، سید ابوطالب مظفری و علی رضا قزوه انجام شده است.

مظفری ساوجی در مقدمه این اثر اینگونه نوشته است: « …این کتاب شامل گفت وگوهایی است که من در فاصله سال های دهه هشتاد با صاحب نظران عرصه شعر و ادب انقلاب و جنگ انجام داده ام. خوب که آن ها را از نظر گذراندم، دیدم بد نیست در کنار دیگر کتاب هایی که از این جنس (مصاحبه) از من منتشر شده است، به چاپ رسانم. البته در این گفت وگوها فقط به شعر و ادبیات انقلاب و جنگ پرداخته نشده، و مباحث و مسائل دیگری هم در میان است. بی شک جای آدم ها و بحث های بسیاری خالی است. در واقع این کتاب یک تکه از پازلی است که باید دیگران و از ما بهتران تکه های دیگر آن را گرد آورند تا کامل شود».

بریده‌ای از کتاب مطلب از این قرار است

نمی‌دانم در تعریف و تبصره یا در کدام یک از نوشته‌های نیما خواندم که شعرهایی که درباره انقلاب یا جنگ سروده می‌شوند مثل خمیر فطیر هستند که قوام نیافته و خام‌اند به‌اصطلاح در دل شاعر نمانده و با او خمیره کار را آماده نساخته‌اند. شاید بشود حرف نیما را به این شکل تعدیل کرد که چنین شعرهایی به اقتضای زمان سروده شدنشان گرفتار نوعی شتاب زدگی و تب بیان هستند که این تب باگذشت زمان پایین می‌آید و رفته، رفته حالت طبیعی خود را پیدا می‌کند.