نوش‌ داروی طرح ژنریک

«نوش‌داروی طرح ژنریک» مجموعه اشعار طنز و انتقادی سیدالشعرای انقلاب، مرحوم سیدحسن حسینی است. این سروده‌ها انعکاسی از جامعه عصر حاضر است که شخصیت‌‌های اصلی آن‌ها را شاعر، تاجر، زاهد، عارف و عاشق تشکیل می‌‌دهند. شعرهای این مجموعه، اشارتگر نگاهی یکسان، از دو پنجرهٔ متفاوت به زندگی است؛ نخستین پنجره، ما را به تماشای وجه کمیک و مضحک دنیایی که در آن نفس می‌کشیم دعوت می‌کند، و با نشان دادن برخی جزئیات ساده‌لوحانهٔ زندگی، مخاطبان خود را در ساحت طنزی تلخ، به خود وا می‌گذارد، تا خود ببینند و دریابند و معنای آنچه را ناتمام است، کامل کنند. و پنجرهٔ دوم، اشارتگر وجه تراژیک دنیای درون و بیرون شاعر است و خواننده را به میهمانی اندوه فرا می‌خواند. گاهی نیز این دو دریچه، بر هم منطبق می‌شوند و تصویر یگانهٔ شادی و اندوهی توأمان را در چشم‌انداز نگاه خواننده قرار می‌دهند. یکی از ویژگی‌های قابل توجّه این مجموعه زبان و لحن صمیمانه و طنّاز شاعر است.

شاعر این مجموعه، حتّی در گفت‌وگوهای عادی و روزمرّه، با زبانی سخن می‌گوید که چند پهلو، کوتاه، و مؤثّر است، و این لحن، حتّی هنگامی‌که ما با شعرهای جدّی این مجموعه روبه‌رو می‌شویم، نمودی مؤثّر دارد و ما را به جشنِ لبخندی متفکرانه فرا می‌خواند. یکی دیگر از ویژگی‌های ممتاز این مجموعه، به جز لحن، حضور واژه‌هایی است که پیش از این، مجال ورود به شعر معاصر را نداشته‌اند.واژه‌ها و ترکیب‌هایی مثلِ:مجاری اداری، لگن مس، شهرداری، غرغر، ذهب یعنی رفت، لهذا، پوشک، موشک، منقل، مگس معرکه، پشتک، معده، خرمگس و… در این مجموعه، بسیاری از واژه‌ها و ترکیب‌های روزمرّه در کنار هم نشسته‌اند؛ بی‌آنکه خدشه‌ای به شعربودن این شعرها وارد شود. و از دیگر خصوصیات مؤثّر این مجموعه، نسبت هوشمندانه‌ای است که میان ترکیبات و کلمات به چشم می‌خورد. هماوایی واژه‌ها، تناسب‌های لفظی و معنوی، ابهام و ایهام، قافیه‌های چشمگیر، ایجاز و در مجموع، چفت و بست شدنِ کاملِ واژه‌ها با یکدیگر است، به گونه‌ای که سریع‌ترین و بیشترین تأثیر را داشته باشد: یک نفر شاعر بود یک نفر تاجر بود تاجر مورد بحث در علوم ادبی دستی داشت شعر بازی می‌کرد ـ مثل کفتربازی ـ شاعر ما روزی شعر «آزاد» ی گفت شعر مذکور به دست تاجر واصل شد تاجر از خواندن شعر عصبانی شد و آن را جر داد بعد از آن ـ با وقار ادبی ـ پاکت ارزن خود را برداشت رو به کفترهایش ـ غرق در سجع ملیح ـ اندر اوصاف و مزایای اصالت در شعر نطق غرّایی کرد

بریده‌ای از کتاب نوش‌ داروی طرح ژنریک

یک نفر شاعر بود یک نفر تاجر بود تاجر مورد بحث در علوم ادبی دستی داشت شعر بازی می‌کرد مثل کفتربازی شاعر ما روزی شعر «آزاد»ی گفت شعر مذکور به دست تاجر واصل شد تاجر از خواندن شعر عصبانی شد و آن را جر داد بعد از آن با وقار ادبی پاکت ارزن خود را برداشت رو به کفترهایش غرق در سجع ملیح اندر اوصاف و مزایای اصالت در شعر نطق غرّایی کرد