فرهنگ‌نامه موسیقی تربت جام

این اثر پژوهشی جامع درباب موسیقی تربت جام، موسیقی ایرانی کلام محور و آوازی و همچنین موسیقی مذهبی این منطقه است. 

بریده‌ای از کتاب فرهنگ‌نامه موسیقی تربت جام

به انواع موسیقی محلی سازی و آوازی مناطق مختلف کشورمان که هریک مبتنی بر ده‌ها مقام مستقل و وابسته است ـ موسیقی مقامی اطلاق می‌گردد. این موسیقی ساده، روان، صمیمی، خودجوش، مردمی، و بی‌پیرایه بوده و به آسانی با مخاطبین خود ارتباط برقرار می‌کند. در موسیقی مقامی هر یک از مقام‌ها نامی معین و مشخص داشته که وجه تسمیه آن کاملا با شأن پیدایش و به وجود آمدن مقام مربوطه هماهنگ و مناسب است. از بارزترین ویژگی‌های موسیقی مقامی، به ویژه نوع آوازی آن، وابستگی تام و تمام به شعر می‌باشد. این وابستگی گاه به حدی است که تمایز مقامی از مقام دیگر را موجب گردیده و در واقع، باید گفت تشخیص و تمیز مقامات آوازی بدون لحاظ کردن اشعار آن‌ها کاری دشوار و گاهی غیرممکن است. فوزیه مجد مقام را اینگونه معرفی می‌کند: مقام یا مقوم درلفظ محلی به معنای آهنگ یا واحد ساختمانی موسیقی با اسم، زیربنا، و شکل مستقل به کار آمده است.  درباره تعریف مقام به عنوان آهنگ باید به نظر محمدرضا درویشی نیز توجه کرد. ایشان بر آناند که عنوان «مقام» درموسیقی تربت جام بسیار رایج است و، در واقع، به جای عنوان «آهنگ» به کار می‌رود. عنوان آهنگ در این نوع موسیقی بسیار کم و عنوان «ترانه» اصلا به کار نمی‌رود.