این همه یوسف

مثنوی «این همه یوسف» با موضوع انقلاب و دفاع مقدس از علیرضا قزوه، شاعر توانای ایرانی است.

در مقدمه می‌خوانید: «مثنوی «این‌همه یوسف»، که نخستین بار در سال ۱۳۷۶ به نشر رسید، به شهید بزرگوار یوسف کلاهدوز و سی تن از شهدای گرانقدر جنگ هشت‌ساله‌مان تقدیم می‌شود. این مثنوی ادای دین و ارادتی است به مردانی که با درخت و کوه و دریا خطبۀ برادری خوانده بودند و اینک هریک قله‌ای استوار، باغستانی سرسبز، و دریایی از حماسه و شکوه‌اند.» : الهی باده‌ام بی آب و رنگ است بنوشانم که دیگر وقت، تنگ است به حق سورۀ می، سورۀ خم به روی ما تبسم کن، تبسم مدارا کن، مدارا با اسیری بده ساقی، می روشن‌ضمیری ببر ما را به کوی می‌فروشان بنوشان باده از جامی خروشان بگردان و بگردان و بگردان بنوشان و بنوشان و بنوشان «چو مستم کرده‌ای مستور منشین چو نوشم داده‌ای زهرم منوشان»

بریده‌ای از کتاب این همه یوسف

بده ساقی! سبویی حال گردان مرا از اهل بیت مِی بگردان خداوندی که مِی را خضرِ من کرد به نام عشق، آغاز سخن کرد می ای خواهم که باشد نغمه ی او هو العشق و هو الحیّ و هو الهو می ای تا زیر و رو سازد دلم را به شطّ آتش اندازد دلم را می ای تا در دلم باران بگیرد صدایی مرده امشب جان بگیرد می ای تا بگذرم از هر چه هستی برقصم در نماز شور و مستی دعا کن آتش می در بگیرد جنون، جان مرا در بر بگیرد مرا زندان تن کرده است دلریش جنون کو؟ تا رهایم سازد از خویش کجایی ای جنونم، ای جنونم؟ شکست افتاده در سقف و ستونم کجایی ای منِ از من رهیده؟ بچرخانم چو تیغ آب دیده رهی دارم که پایانش عدم نیست اگر عالم شود شمشیر، غم نیست مبین آیینه ی رازم شکسته است صدایم مرده و سازم شکسته است دلم را تکه ای عرش برین کن مرا سرشار از نور یقین کن