زندانی فاو

گروهبان دوم وظیفه عماد جبار زعلان الکنعانی از نظامیان عراق است که چند سال در ایران زندگی کرده است.

او خاطرات چهار ماه سرگردانی و مخفی شدنش را در فاو در سه دفترچهٔ چهل‌برگ با جلد صورتی‌رنگ نوشت و برای چاپ به دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزهٔ هنری داد. خاطرات او، «زندانی فاو»، اولین کتاب از خاطرات اسیران عراقی است که پس از سقوط حزب بعث و صدام چاپ شده و در آن مشخصات کامل راوی و عکس وی را می‌توان دید. گروهبان عماد در فاو دیدبان یکی از واحدهای تیپ ۱۱۱ عراق بوده است. او، هنگامی که متوجه سقوط فاو می‌شود، تصمیم می‌گیرد اسیر نیروهای ایرانی نشود و هر طور شده خود را نجات دهد. این گروهبان سرسخت و لجوج چهار ماه در فاو می‌ماند؛ زیرا راه‌های رسیدن به نیروهای عراقی بسته می‌شود. این تصمیم سرآغاز زندگی تازه‌ای برای اوست.

بریده‌ای از کتاب زندانی فاو

.. در را بازگشت ناگهان متوجه یک سرباز ایرانی شدم که در فاصله ده متری روبرویم ایستاده بود خستگی گرسنگی ،ضعف، ترس دلهره و اضطراب سراپای وجودم را فرا گرفت یک زیرپوش و یک شلوار سبز عراقی به تن داشتم و یک اسلحه کلاشینکف آماده شلیک به دست سرباز ایرانی چند نارنجک و یک سرنیزه به کمر بسته بود و کیسه ای را بر دوشش حمل میکرد هر دو در مقابل هم ایستاده بودیم و راه های خلاصی از این بن بست را مرور میکردیم مانده بودم چه یکنم او را اسیر کنم؟ من که قادر به تهیه غذای خود نبودم او هم سربار من میشد تازه احتمال این که در فرصتی مناسب حمله کند هم کم نبود خواستم او را رها کنم و بروم این امکان وجود داشت که با پرتاب نارنجک مرا بکشد اما...