نشانه شناسی متن و اجرای تئاتر

اگر تماشاگر حرفه‌ای تئاتر باشید و این هنر را چه از دید دانشگاهی و چه از دید حرفه‌ای و حتی تفریحی بنگرید، برای ارزیابی آنچه روی صحنه رفته و به اجرا درآمده نیاز به درک یک سری از مفاهیم و مبانی تئاتری دارید. بررسی چگونگی و چرایی یک اثر به ما کمک می‌کند تا از نسبت درام و متن نمایشی آگاه شویم و با رویکردهایی که یک اثر نمایشی دارد به صورت منتقدانه برخورد کنیم.
یکی از روش‌های بررسی دقیقی تئاتر مربوط به علم گسترده و پیچیده نشانه‌شناسی می‌شود. در کتاب نشانه‌شناسی متن و اجرای تئاتری، چگونگی تولید معنی توسط عناصر دخیل در نوشتن نمایشنامه و چگونگی ایجاد معنی در بافت اجرایی، به صورت مستند مورد مطالعه قرار گرفته است.

نویسنده در این کتاب به منظور رویکرد علمی و عینی که به تئاتر دارد؛ به این هنر از منظر نشانه‌شناسی ساختارگرا می‌نگرد و ادراک خود از چگونگی ساخته شدن و درک تئاتر را به عنوان نظام نشانه‌ای بازسازی می‌کند. فصل‌های اولیه این کتاب به بررسی نمایشنامه اختصاص دارد و نویسندگان خصوصیات نمایشنامه، یعنی فرم، شخصیت، دیالوگ‌ها و دستورهای صحنه‌ای را از منظر نشانه‌شناسی تحلیل می‌کنند.
در فصل دوم کتاب، رویکردهای تحلیل ساختار یک اثر نمایشی واکاوی می‌شود و نویسنده گونه‌های مختلف نمایشی را از منظر نشانه‌شناسی مورد ارزیابی قرار می‌دهد. در فصل سوم هم به مفهوم شخصیت به عنوان یک نقش کارکردی در پیرنگ پرداخته می‌شود و نویسنده کاربردهای امروزی نظریه روان درمانی را در مورد مطالعه شخصیت مرور می‌کند.
در فصل چهارم کتاب هم به طیفی از منش‌های دیالوگ پرداخته می‌شود و نویسنده توضیح نظام یافته‌ای را از چگونگی ارتباط بین آن‌ها می‌دهد.

بریده‌ای از کتاب نشانه شناسی متن و اجرای تئاتر

در ابتدا لازم است پیش از برنامه‌ریزی دقیق در مورد موضوع مورد مطالعه جایگاه خود را در زمینه نشانه‌شناسی تئاتر مشخص کنیم، اصولاً تلقی ما از نشانه‌شناسی تئاتر نه یک دیدگاه نظری، بلکه یک روش‌شناسی است شیوه‌ای از کار تئاتری و رویکردی به تئاتر برای کشف راه‌ها و امکانات جدید دیدن