فیلم‌سازی دیجیتال کم‌بودجه و مستقل

این کتاب به مخاطبان کمک می‌کند تا با فرآیند فیلم‌سازی دیجیتال آشنا شوند و بهترین تصمیمات را در این حوزه که دائما در حال تغییر است، بردارند.

از میان ویژگی‌های مثبت این کتاب می‌توان به نکات زیر اشاره کرد. این اثر، راهنمایی کامل و جامع است و هرکسی با هر میزانی از دانش و تخصص که باشد، می‌تواند از مطالب آن استفاده کند. در عین‌حال برای استفاده کردن از مطالب کتاب نیازی به مطالعه تمام بخش‌ها نیست، بلکه می‌توان با مراجعه به فهرست کتاب، به سراغ موضوعی رفت که در آن لحظه به آن نیاز داریم.

بریده‌ای از کتاب فیلم‌سازی دیجیتال کم‌بودجه و مستقل

اگر قدیمى ها بودند... تكنولوژى دیجیتال آنچنان آهسته و گام به گام وارد عرصه سینما شد كه كمتر كسى متوجه حضور قدرتمند و انقلابى آن شد. شاید تنها وقتى كه در فیلم‌هایى مانند «ترمیناتور» شخصیت‌ها و تصاویر طراحى شده توسط كامپیوتر (CGI) حضورى همانند شخصیت‌هاى واقعى یافتند، یا در فیلم‌هایى مانند «چشم طلایى»، كه یكى از سرى فیلم‌هاى جیمز باند است، به مسائل مربوط به اینترنت و دیجیتالیسم پرداخته شد، همگان دریافتند كه سینماى دیجیتال دیگر امرى اجتناب ناپذیر است. در ابتدا صرفا ویدئو را مخصوص استفاده‌ی سینماگران آماتور مى‌دانستند و نگرانى چندانى بابت آن نداشتند. سپس افكت‌هاى تصویرى كامپیوترى وارد كادرهاى سینمایى شدند، بعد به جاى استفاده از دستگاه‌هاى پیچیده و پر زحمت «موویلا» از تدوین كامپیوترى استفاده كردند، بعد از مدتى كیفیت دوربین‌هاى دیجیتال ارتقا یافت و پروجكتورهاى دیجیتال نیز وارد بازار شدند، و تقریبا تمام عرصه‌هاى تولید، تدوین و توزیع تحت تسلط تكنولوژى دیجیتال درآمدند، به طورى كه صداى دیجیتالى كیفیتى هم پایه صداى ضبط شده بر حاشیه‌ی فیلم سلولوییدى پیدا كرد. «چارلز الكساندر موفات» در مقاله‌ی خود با عنوان «عصر هنرى در دوران بازتولید دیجیتال» با اشاره به فیلم «چشم طلایى» اعتقاد دارد كه سرى فیلم‌هاى جیمز باند یكى از بهترین روش‌ها براى مقایسه‌ی جامعه [جهانى] طى چهل سال اخیر است كه نشان مى دهند جامعه هم در عرصه ارزش‌هاى اجتماعى و هم در تكنولوژى واقعا پیشرفت داشته است. حال سئوال این است كه با وجود این تغییرات همه جانبه، آیا محتوا، ساختار و فرآیند تماشاگرى فیلم‌ها نیز تغییر خواهند كرد؟ اگر امروز نظریه پردازان بزرگ سینما مانند بازن، كراكوئر، آیزنشتاین، یا آرنهایم شاهد این تغییرات بودند، چه موضعى راجع به این تكنولوژى مى‌گرفتند؟ مارتین لیستر در مقاله خود، با عنوان «درآمدى بر جایگاه تصویر در فرهنگ دیجیتال»، بر این نكته تاكید كرده و مى‌نویسد: «...فن‌آوری‌ها سرانجام معناهایی تازه می‌آفرینند یا به آن‌ها معناهای تازه‌ای داده می‌شود.... روشن است كه برای شناختن اشیای جدید، ممكن است ابزارهای نظری و انتقادی جدیدی مورد نیاز باشد. ولی این ابزارها به بهترین وجه از طریق نقد، تأمل و آزمودن توضیحات قدیمی‌تر در مواجهه با شرایط جدید و در درون آن شرایط به دست می‌آیند.»