شوق کعبه

هستی و تمامی اجزایش سطحی دارند و شطحی و ظاهری دارند و باطنی. تلقی بسیاری از ما از سفر حج، با تمامی شکوه و ارج و قدری که برایش قائلیم و آن را بزرگ‌ترین و ارزشمندترین اتفاقی می‌دانیم که در زندگی انسان روی می‌دهد و در آرزوی افتادن این اتفاق گاه عمری را به دعا […]

هستی و تمامی اجزایش سطحی دارند و شطحی و ظاهری دارند و باطنی. تلقی بسیاری از ما از سفر حج، با تمامی شکوه و ارج و قدری که برایش قائلیم و آن را بزرگ‌ترین و ارزشمندترین اتفاقی می‌دانیم که در زندگی انسان روی می‌دهد و در آرزوی افتادن این اتفاق گاه عمری را به دعا و راز و نیاز می‌پردازیم، به‌راستی چیست؟

آیا تلقی بسیاری از ما از این سفر با تمام توضیحاتی که گذشت چیزی فراتر از نائل آمدن به زیارت کعبه و مرقد پیامبر اکرم، رسول‌الله الاعظم محمد مصطفی، و ائمه بقیع (ع) است؟

ظاهر حج، سیر آفاق است اما باطن آن، سیر انفس. حج سفری است که در درون انسان اتفاق می‌افتد. سفری از مغرب به مشرق جان و گذاری از تنگنای عقل به بیکران عشق. عشقی که ویران می‌کند تا بنایی تازه بر ویرانه‌ها بر‌ا‌َفرازد. عشقی که می‌سوزاند تا دوباره بسازد.

این کتاب تصویر دیگری از حج به شما نشان می‌دهد که در آن با حقیقتی تازه روبه‌رو می‌شوید.

بریده‌ای از کتاب شوق کعبه

حاجی مسافر زمان است و از گذرگاه تاریخ عبور می‌کند. لحظه‌لحظه سفر حج با ورق خوردن صفحات تاریخ شکل می‌گیرد و در قلب این سفر، نبض تاریخ است که می‌تپد. طنین حج که به گوش می‌رسد موجی از وقایع، داستان‌ها و شخصیت‌های تاریخی را با خود به همراه می‌آورد. ابراهیم را می‌بینی که خانه کعبه را بنا می‌کند و تا روی برمی‌گردانی او را تبر بر دوش و با صلابت در حال رفتن به بتخانه خواهی دید. هنوز این تصویر از ذهنت محو نشده که قربانگاه در نگاهت به تصویر کشیده می‌شود. درحالی‌که اسماعیل سر بر زانوی ابراهیم نهاده و ابراهیم را که با غلبه بر آن اضطراب بزرگ، آماده قربانی کردن فرزند است. صدای بلال را از ماذنه‌های مسجد با آن لکنت ملیح می‌شنوی و هنوز شکوه الله‌اکبر و اشهد ان محمدً رسول‌الله صدای بلال در ذرات وجودت طنین‌انداز است که فریاد ابوذر از تبعیدگاه ربذه آه از نهادت برمی‌آورد. ناگهان دندان شکسته پیامبر را می‌بینی و دردی عمیق در تمام ذرات وجودت تیر می‌کشد و بی‌هوش بر زمین می‌افتی و تا دوباره خودت را پیدا کنی باز در هجوم تاریخ قرار داری و صحنه‌های شکوهمند، رورآفرین و در عین حال، گاه جان‌سوز و جان‌گدازش، بقیع، شعب ابوطالب، غار حرا، غدیر، احد، بدر، خندق، حجة‌الوداع، حنین، علی بن ابیطالب (ع)، مقداد، سلمان، میثم، سمیه، زهرای اطهر (س) و… مرور هر کدام تاریخی را در تو زنده می‌کند و تو را در گردونه زمان می‌چرخاند و وسعت می‌دهد و به اوج می‌برد. اعمال و مناسک حج نیز در فلسفه وجودی خود، چنین رویکردی دارند و حاجی را به تاریخ و پشتوانه‌های سازنده آن ارجاع می‌دهند. همین مناسک بوده‌اند که آن ماجراها را در طول تاریخ زنده و تازه نگه داشته‌اند و به امروز رسانده‌اند. قربانی کردن حاجیان در روز عید قربان، ماجرای شکوهمند حضرت ابراهیم و آماده شدن او برای قربانی کردن فرزندش اسماعیل در پیشگاه خداوند را به عرصه زندگی امروز انسان کشانده است.