نمای دور:فاطمه قنبری: مکگایر، روانشناس، ورود رسانههایی مانند تلویزیون را به ورود یک بیگانه به خانه تعبیر کرده است. به گفته این محقق این بیگانه بهطور متوسط ۶ روز در هفته در خانهها حضور دارد؛ بیگانهای که بهطور آزادانه در همه جای خانه سر میزند و تأثیر میگذارد. این بیگانه وظیفه محدود کردن توانایی کودکان و حتی بزرگسالان را در تشخیص رؤیا از واقعیت بهعهده دارد. در این زمینه جان تیلورگاتر نیز میگوید: «تلویزیون و رسانهها با صرف وقت کودکان به دنیای مجازی، فرصت تجربه دنیای حقیقی و آشناشدن با واقعیتهای جذاب، نشاطآور و حتی مخاطرهآمیز را از آنان سلب میکنند.» واقعیت این است که تماشای تلویزیون بهخصوص در سالهای نخست زندگی کودک اثرات سوئی بر مهارتهای فکری، ارتباطی، کلامی و حتی خلاقیت کودکان دارد. تماشای تلویزیون بهصورت متمادی باعث میشود، کودکان از فعالیتهایی که باید در زمان رشد خود انجام دهند غافل بمانند.
از کتاب: لنی در خیال خود، دست پلاستیکی دوست را لمس میکند. البته نه برای احساس آرامش، بلکه برای جلب توجه او. آهسته، زیر لب میگوید: «هی...، تو برو بیرون. بگذار تو را به جای من بگیرند!» دوست سرش را تکان میدهد و در حالی که دستهایش را مشتاقانه برای دستبند زدن دراز میکند، از آنجا بیرون میخزد. با وجود این، افکار لنی از دوست منحرف نمیشود. زیرا اکنون پلیس را میبیند که کنار اتوموبیلش ایستاده است.صفحه ۴۷