رمل‌های تشنه

حوادثی که در این کتاب آمده شرح کوتاهی است از نحوه‌ی اسارت و زندگی ۲۹ ماهه‌ی من در اردوگاه‌های رژیم بعث عراق. در این یادداشت نظر شما خواننده‌ی عزیز را به نکاتی جلب می‌کنم که تذکر آن ضروری است: ـ هدف از نگارش این مطالب، آشنایی اجمالی شما با وضعیت اسرای ایرانی و حماسه‌آفرینی‌های این عزیزان در بازداشتگاه‌های رژیم عراق است. ـ حوادث یاد‌شده محدود به یک اردوگاه است و مسلماً زندان‌های دیگر وقایع بسیاری را به خود دیده‌اند که ان‌شاءالله با آزادی اسرا از زبان ایشان بازگو خواهد شد.

به علت موقعیت زمانی و گرفتار بودن فرزندان رشید اسلام در چنگال دژخیمان بعثی، برخلاف میل باطنی خود از آوردن اسم اردوگاه و نام آن شیرمردان مقاوم صرف‌نظر کرده‌ام. امیدوارم با در نظر گرفتن این موارد، شما را با گوشه‌ی کوچکی از مظلومیت مجاهدان راه خدا در اسارتگاه‌های رژیم بعث عراق، آشنا کنم.

بریده‌ای از کتاب رمل‌های تشنه

دائماً مواظب بودم تا حرکتی نکنم که آنها به زنده‌بودنم پی ببرند. البته احتمال می‌دادم که مرا دیده باشند. اما نه به‌عنوان یک مجروح زیرا جنازه‌های زیادی در اطرافم بود که طبیعتاً هر کس که می‌خواست از مواضع عراقی‌ها وارد میدان مین بشود با جنازه‌ها برخورد می‌کرد. درهرحال بعد از چند دقیقه آن دو بی‌آنکه متوجه من شده باشند از جای خود برخاستند و به‌طرف سنگرهایشان برگشتند. با رفتن آنها نفس عمیقی کشیدم.