تمام آدم‌ها یک خواب می‌بینند

کتاب تمام آدم ها یک خواب می بینند مجموعه اشعار امیر اکبرزاده است که در انتشارات سوره مهر به چاپ رسیده است.

این کتاب شامل سی و هفت قطعه شعر است که در دسته بندی شعر جوان قرار می‌گیرد. شعری که محصول سال‌های بعد از انقلاب است و بر اساس آنچه که در مقدمه این کتاب آمده است، «نداشتن ویژگی‌های سبکی واحد، بسامد بالای واژگان مذهبی، و صمیمیت در لحن از ویژگی‌های مشترک آثار شاعران جوان است.» اما آنچه که آثار شاعران جوان را از یکدیگر متمایز کرده است، آفاق و ساحت‌های مختلف، نوع مواجهه متفاوت با زبان و مضمون‌ها و دست‌مایه‌های شعری متنوع است.

بریده‌ای از کتاب تمام آدم‌ها یک خواب می‌بینند

از سایه‌ها هرچند شد مأیوس فانوس می‌جویمت چون شب‌پره فانوس فانوس رؤیای من این‌ست: با لبخند محضت روشن کنم در ذهن هر کابوس فانوس بیدار خواهد شد تمام شهر این‌بار آویختم تا جای هر ناقوس فانوس تا که نیفتد از رواج آینده با من آورده‌ام از عهد دقیانوس فانوس فانوس دریایی‌ست سرگردان به وصفت ای با تو روشن کرده اقیانوس فانوس! چشم دلم روشن شد از دیدارت ای عشق از یمن تو شد با شبم مأنوس فانوس شد روشنم حالا که این‌جایی، محال است ـ خورشید را در خود کند محبوس فانوس *** من از گذشته آمده‌ام، جای من کجاست؟ این‌جا غریب هستم... دنیای من کجاست؟ آینده‌ام شبیه گذشته به باد رفت دیروزهای رفته و فردای من کجاست؟ از خواب قرن‌ها به مکافات پا شدم آیا کسی ندیده که رؤیای من کجاست؟ از دید من، نه... هیچ‌کسی عشق را ندید یک پنجره به سمت تماشای من کجاست؟ خط خورده‌ای اگرچه که از سرنوشت من دنیای شعرهای تو منهای من کجاست؟ لبخند من تویی که جهان را گرفته‌ای حالا کجاست خنده زیبای من؟ کجاست؟ گفتم بگویم آمده بودم... ولی دریغ در این زمانه فرصت امضای من کجاست؟ *** گاهی سفر به جاذبه ماه لازم است دیوانگی برای همه گاه لازم‌ست! دل کندن و بریدن و رفتن محال نیست یک کوه را اراده یک کاه لازم‌ست «مقصد رسیدن‌ست»... بهانه‌ست جاده هم! تا آمدن به سوی تو یک راه لازم‌ست! رفتن دلیل منطقی جاده‌ها نبود... در کوچ هم‌مسیر نه، همراه لازم‌ست از نقش‌های بی‌خودی خود مکدّرند نه «ها»، برای آینه‌ها «آه» لازم‌ست یک چشم هم زدن ره صدساله رفتن‌ست در عشق این توقف کوتاه لازم‌ست!