بوبوک

بوبوک، عنوان یکی از داستان‌های نویسنده بزرگ ادبیات روسیه، فئودور داستایوفسکی است. این داستان بر خلاف دیگر داستان‌های داستایوفسکی کمتر در ایران مورد توجه قرار گرفته است. بنفشه اعرابی نمایشنامه‌اش را بر اساس همین داستان نوشته و به اثر درخشان داستایوسکی، جلوه‌های نمایشی بخشیده است. بوبوک روایتی از دنیای مردگان است. هشت شخصیت داستان همگی مرده‌اند و در گورهایشان قرار دارند و باهم صحبت می‌کنند. این هشت نفر که از قشرهای گوناگون اجتماع و با سطح فرهنگ‌های مختلف هستند، پیش از مرگ هم همدیگر را می‌شناخته‌اند و همین موضوع باعث می‌شود تا دیالوگ‌هایی که در نمایشنامه بین این افراد شکل می‌گیرد، جالب و چالش‌برانگیز باشد.

اعرابی در این نمایشنامه سعی نکرده برداشتی عمیق و فلسفی از کتاب داستایوفسکی داشته باشد. او حتی در برخی از صحنه‌های نمایشنامه مایه‌های طنز را چاشنی مباحث فلسفی‌ جهان پس از مرگ می‌کند و با این ترفند، مخاطبش را به همراهی هرچه بیش‌تر با نمایشنامه ترغیب می‌کند. با اینکه نمایشنامه بسیار کوتاه است و پرسوناژها عمل مهمی انجام نمی‌دهند و با حرف‌هایشان ذهنیات و عقایدشان را مطرح می‌کنند، اما شخصیت‌پردازی به درستی انجام شده و مخاطب تا حد زیادی با آنها ارتباط برقرار می‌کند.
در نمایشنامه بوبوک، نویسنده با رویکردی تلویحی به آنچه که در جهان پس از مرگ رخ می‌دهد، می‌اندیشد و عملا با وارد شدن به یک دنیای فانتزی که در قالب دیالوگ‌ها شکل می‌گیرد، سفر کوتاهی را آغاز می‌کند. اما او در جریان این سفر فقط نقش راوی را بازی می‌کند و سعی نمی‌کند که عقیده‌ای را به مخاطبش تحمیل کند و فرصت تجزیه و تحلیل را از او بگیرد.

بریده‌ای از کتاب بوبوک

اون بالا روحم در حال پوسیدن بود و این پایین جسمم، تنهایی و تعفن همیشه وجود داشت و تو این رو به من یاد دادی. عزیزم تو به من یاد دادی که تنهاتر از همیشه و همه هستم،یک تنهایی طولانی در تعفن عمیق، متاسفم و دوستت دارم...