کلینیک حیوانات

«کلینیک حیوانات» نوشته افشین تل‌لو، با رویکردی انتقادی، از زبان حیوانات به تحلیل روابط اجتماعی و واقعیت‌های دنیای امروز می‌پردازد. در بخشی از کتاب به نام «طوطی سخنگو» می‌خوانیم: «طوطی سخنگو رو با یه قفس طلایی گرون‌قیمت و تاب و سرسره و کلی وسایل شهربازی توش آورده بودن کلینیک. طوطی چند وقتی بود که لب […]

«کلینیک حیوانات» نوشته افشین تل‌لو، با رویکردی انتقادی، از زبان حیوانات به تحلیل روابط اجتماعی و واقعیت‌های دنیای امروز می‌پردازد. در بخشی از کتاب به نام «طوطی سخنگو» می‌خوانیم: «طوطی سخنگو رو با یه قفس طلایی گرون‌قیمت و تاب و سرسره و کلی وسایل شهربازی توش آورده بودن کلینیک. طوطی چند وقتی بود که لب به غذا نمی‌زد. همه حسابی نگران سلامتی‌ش شده بودن. دکتر از پشت میزش بلند شد و اومد کنار قفس طوطی. طوطی غمگین بود. یه قطره اشک گوشه چشاش حلقه زده بود. دکتر گفت: «سلام! » طوطی گفت: «سلام! » دکتر پرسید: «حالت خوبه؟ » و طوطی جواب داد: «حالت خوبه؟ » دکتر پرسید: «تو رو برا چی آوردنت دکتر؟ » طوطی گفت: «تو رو برا چی آوردنت دکتر؟ » این گفت‌وگوی عجیب و غریب چند دقیقه ادامه داشت، تا اینکه دکتر فهمید چیزی از این شرح حال گیرش نمی‌آد. اومد و نشست سر میزش. خودکار رو برداشت و چند تا شربت تقویتی سرکاری براش نوشت. طوطی حتی یک کلمه از مشکلش رو نتونست به دکتر بگه. آخه اصلاً مشکلش همین بود که اون‌قدر حرف‌های مردم رو تقلید کرده بود که الان دیگه حتی یه کلمه هم حرفی از خودش نداشت. طوطی روزگار خوبی داشت. همه دوسش داشتن و همش بهش خوراکی‌های خوشمزه جایزه می‌دادن. ولی اون تمام آرزوش این بود که بتونه یک کلمه، آره فقط یک کلمه از خودش حرف بزنه!»