داستان‌های کوتاه طنز

جشنواره طنز مکتوب هر سال از سوی دفتر طنز حوزه هنری برگزار می‌شود. کتاب «داستان‌های کوتاه طنز» منتخبی از مجموعه داستان‌های این جشنواره است که توسط محمدعلی علومی و علیرضا لبش انتخاب شده و در این کتاب گرد آمده‌اند. در واکاوی هر طنزنوشته‌ها، نکات ارزشمندی نهفته است که می‌تواند آموزش‌های بسیاری به مخاطب بدهد.

‌‌‌‌‌‌‌‌‌

بر این کتاب مقدمه‌ای پربار نوشته شده و تعاریف طنز و ساختارهای طنز را به مخاطبان جوان آموزش می‌دهد. نویسندگان کتاب طنزنویسی را روش بسیار پیشرفته‌ای برای دست‌آموز کردن زندگی می‌دانند که گذشته از دست‌آموز کردن از او می‌خواهند تا شیرین‌کاری هم بکند. سپس به تعریف طنز نیز می‌پردازند و می‌گویند طنز در بازگشت به زندگی انسان را به تجهیزات تازه‌ای مجهز می‌کند و تقلید از زندگی را می‌آموزاند و کمک می‌کند زندگی را بهتر درک کنیم.

لبش و علومی چند موضوع مشترک در تعریف طنز ارایه می‌دهند و طنز «مقوله‌ای اجتماعی است، طنز وظیفه دارد، طنز آیینه است نه شانه، طنزپرداز پزشک معالج است و طنزپرداز جامعه‌شناس است» را وجه مشترک طنز می‌دانند. سپس جغرافیا، گفت‌وگو، شخصیت‌پردازی، لحن، زبان و تکنیک را ساختار طنز بیان می‌کنند و به تعریف هر کدام به طور کامل می‌پردازند.

خواننده با این مقدمه کم‌برگ، ولی ارزشمند می‌تواند آگاهی‌های مفیدی در زمینه طنز به دست آورد.

بریده‌ای از کتاب داستان‌های کوتاه طنز

طنز نه تنها مقوله ای است اجتماعی بلکه رسالت و وظیفه ای هم به دوش دارد. طنز باید بدیها و زشتیهای ،رفتاری گفتاری و پنداری بشر را دریابد. آن گاه مانند آینه ای تمام نما این کژیها و زشتیها را به او نشان دهد و سپس دست به اصلاح بزند. مانند آرایشگری که آینه ای در برابر آدمی میگذارد و آهسته آهسته موهای زاید را می چیند و در پایان چهره اصلاح شده و متفاوت آدمی را به او نشان میدهد و با لبخندی پیروزمندانه به او می گوید: حالا بهتر شد.