دریا به دریا، جلد 24

کتاب دریا به دریا نوشته محمد ناصری، زندگی‌نامه داستانی مولانا جلال‌الدین محمد، شاعر بزرگ و عارف تاثیرگذار قرن هفتم است که به دلیل اشعار بی‌نظیر و شورانگیزش، و همچنین تاثیری که در جریان عرفان اسلامی ایرانی گذاشت، شناخته می‌شود.

مولانا جلال الدین محمد بلخی در سال ۶۰۴ ه.ق در بلخ به دنیا آمد. او به همراه خانواده‌اش، به دلیل مشکلاتی که پدرش، بهاولد با دستگاه سلطنتی داشت، چندسال قبل از حمله مغولان به قونیه مهاجرت کردند و مولانا تا پایان عمر همانجا ماند. او در قونیه به یکی از شیخ‌های شهر تبدیل شد و مجالس وعظ و ارشاد ترتیب داد. اما زمانی که شمس، به جستجوی او به قونیه آمد و او را پیدا کرد، عمیق‌ترین تحولات روحی و معنوی را تجربه کرد.

مولانا آثار بسیاری دارد. معروف‌ترین آن‌ها دیوان مثنوی معنوی است. کتابی که عمیق‌ترین مفاهیم عرفانی را در قالب حکایات و تمثیل‌های ساده بیان کرده است. همچنین دیوان شمس که شورانگیزترین غزلیات او را در خود جای داده است. او کتابی به نام فیه ما فیه دارد که مجموعه تقریرات او است و پاسخ‌هایش را به پرسش‌های گوناگون اخلاقی، عرفانی، شرح و تفسیر آیات و احادیث و … در بر دارد. مکتوبات، مجموعه نامه‌های او است که به مریدان و آشنایانش نوشته است و در آن‌ها از امور جاری و روزمره زندگی گفته است. و مجالس سبعه که خطابه‌ها و موعظه‌های او است. مولانا در سال ۶۷۲ ه.ق در قونیه درگذشته است.

محمد ناصری در کتاب دریا به دریا، زندگی پرفراز و نشیب این شاعر و عارف عاشق‌پیشه را در قالب داستانی جذاب، دلنشین و تاثیرگذار نوشته است.

بریده‌ای از کتاب دریا به دریا

جلال الدین محمد اولین فرزند بهاء ولد نبود خدا پیش از آن به سلطان العلما، حسین و خواهرانش را هم داده بود اما برای خاندان بهاء ولد جلال الدین محمد تافته ای جدا بافته بود از همان اول که چشم بر چشم پدر و مادر باز کرده بود، آنها دیده بودند که آن چشمهای نافذ و گیرا با نگاههای بچههای دیگر فرق میکند.