واژه در قاب

«واژه در قاب» ساختارشناسی جریان اقتباس ادبی در سینمای ایران نوشته مزدا مرادعباسی( -۱۳۵۹)، پژوهشگر سینما است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «اقتباس ادبی در سینما خونی حیات‌بخش برای دنیای تصویر به شمار می‌آید و ادبیاتی غنی که ساختار درست روایت را در خود انعکاس داده است، می‌تواند به بهترین وجه، ماده خام مناسبی برای […]

«واژه در قاب» ساختارشناسی جریان اقتباس ادبی در سینمای ایران نوشته مزدا مرادعباسی( -۱۳۵۹)، پژوهشگر سینما است. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «اقتباس ادبی در سینما خونی حیات‌بخش برای دنیای تصویر به شمار می‌آید و ادبیاتی غنی که ساختار درست روایت را در خود انعکاس داده است، می‌تواند به بهترین وجه، ماده خام مناسبی برای ارائه یک داستان سینمایی خوب باشد. ادبیات داستانی که شامل انواع داستان‌های کوتاه‌، قصه‌های منظوم‌، نمایشنامه و رمان‌ها می‌شود، عناصر لازم برای داستانی سینمایی را داراست؛ چرا که عناصری چون شخصیت، بحران، کشمکش، نقطه عطف، پایان‌بندی و شروع را دربردارد. از زمان تولد سینما، سال‌های زیادی می‌گذرد و فیلم‌سازان و فیلم‌نامه‌نویسان بسیاری تهیه فیلم بر اساس اقتباس از آثار ادبی را مورد توجه قرار داده‌اند. اقتباس از آثار ادبی در سینمای کشورهای صاحب‌سبک، بسیار با اهمیت و دارای جایگاه مخصوص به خود است؛ تا آنجا که در جشنواره‌های معتبر در بحث مربوط به فیلم‌نامه، دو جایزه مجزا در نظر گرفته شده است، جایزه‌‌ای برای بهترین فیلم‌نامه اقتباسی و جایزه دیگر برای بهترین فیلم‌نامه غیر اقتباسی… ادبیات و سینما رسانه‌هایی هستند که دارای زبان و چهار‌چوب مخصوص به خوداَند؛ اما با وجود این‌، روند تصویری شدن اثری ادبی در نوع خود، جالب و جذاب به نظر می‌رسد. آثار اقتباسی‌ چشم‌اندازهایی نوین برای معرفی ادبیات هر ملت به جهانیان می‌نمایاند‌. با نگاهی به سینمای دیگر کشورهای صاحب سبک‌، در‌می‌یابیم که بسیاری از آثار سینمایی در آن کشورها بر اساس رمان و ادبیات داستانی شکل گرفته‌اند؛ حتی در سینمای تجاری که هدف اصلی آن حفظ گیشه است نیز این مسئله به‌روشنی دیده می‌شود‌.»