میوه‌های رسیده

داستان این كتاب درباره مردی است كه به طور كاملا اتفاقی درگیر مبارزات علیه رژیم پهلوی شده و بعدها با توجه به سوابق این مبارزات به ریاست اداره ای منسوب می شود و در برابر حق گویی و حق جویی یكی از كارمندان به یاد اتفاق‌های دوران انقلاب افتاده و خاطرات خویش را مرور می كند. در این رمان، نویسنده به مبارزات مردمی علیه رژیم پهلوی و اصل حفاظت از اصول انقلاب اسلامی اشاره دارد.

متن رمان «میوه‌های رسیده» پیش از انتشار، رتبه نخست سومین جشنواره داستان انقلاب را از آن خود كرده است.

بریده‌ای از کتاب میوه‌های رسیده

«بچه‌ها تازه رفته بودند. صدای در که بلند شد، سریع رفتم پشت‎بام. دراز شدم و نگاه کردم. غلام بود. آمدم پایین. در را باز نکردم. ول‌کن نبود. وقتی اصرارش را دیدم فهمیدم می‌داند خانه هستم. در را باز کردم و گفتم: «فرمایش؟» گفت: «سلام.» گفتم: «کارت رو بگو و برو.» ـ خواستم بفهمم چرا با من این‌جور شدی، بعد یه عمری رفاقت؟ برگه‎هایی توی دستش بود. گفتم: «نمی‌دانی چرا؟» پشتم را کردم و داد زدم: «ننه...» ـ جان مولا بگو. برنگشتم. ـ برای اینکه خائنی. ـ می‌خواستم بهت بگم. ـ نقل گفتن و نگفتن نیست. تو یه ساواکی وحشی هستی. برگشتم و زل زدم به صورتش. سرش را انداخت پایین. نمی‌دانستم به چه فکر می‌کند. گفت: «قضیۀ تو یه اشتباه بوده. با بی‌گناها که این‌جوری نمی‌کنن به مولا!» ـ کسی که برای اعتقادش می‌جنگه گناهه. ـ اعتقاد؟ تو که داری با بی‌خداها می‌گردی؟ ـ پس کاملاً تحت نظر گرفتی من رو؟ چند می‌خوای بفروشی؟ سرش را انداخت پایین. ـ من نجاتت دادم. اشک پر شده بود توی چشمانش. گفتم: «من نمی‌خوام یه همچی نجاتی رو. من از آدم‌فروشا بدم می‌آد. من از کثافتایی مثل تو متنفرم. الان هم دارم با شماها مبارزه می‌کنم. حالا هم برو من رو بفروش.» ـ من تا حالا به کسی نامردی نکردم. ـ ننه، بیا آدم‌فروشا رو بنداز بیرون. در را محکم بست و رفت. نشستم و ‌های‌های زدم زیر گریه. عذاب وجدان داشتم. یک ذره هم احتمالش را نمی‌دادم که یک ذره به من نامردی کرده باشد. می‌دانستم جور ننه و کبری را کشیده. اما دلم صاف نمی‌شد. بحث پانزده شانزده سال رفاقت بود. چند ساعتی همان‌طور توی حیاط نشستم و نتوانستم حرکت کنم.»