ناهید

«ناهید» رمانی نوشته شهریار زمانی( -۱۳۴۶) نویسنده ایرانی است. این کتاب جزو آثار برگزیده سومین جشنواره داستان انقلاب است و داستان آن در روزهای آستانه انقلاب اسلامی می‌گذرد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «از شانس من همۀ درهای دانشگاه تهران بسته است و ارتشی‌ها جلوی درها به صف شده‌اند؛ کیهان می‌گوید این‌‌ها ارتشی‌اند و با […]

«ناهید» رمانی نوشته شهریار زمانی( -۱۳۴۶) نویسنده ایرانی است. این کتاب جزو آثار برگزیده سومین جشنواره داستان انقلاب است و داستان آن در روزهای آستانه انقلاب اسلامی می‌گذرد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «از شانس من همۀ درهای دانشگاه تهران بسته است و ارتشی‌ها جلوی درها به صف شده‌اند؛ کیهان می‌گوید این‌‌ها ارتشی‌اند و با پلیس، که لباس آبیِ تیره می‌پوشد، تفاوت دارند. جمعیت از خیابان روبه‌روییِ در اصلی دانشگاه بالا می‌آید. صف اول، دست در دست همدیگر، پا به زمین می‌کوبند و می‌آیند. دل کیهان با مردمی که دستشان تا آرنج خم شده است و کوبنده شعار می‌دهند می‌رود. می‌گوید: «اگه موافقی، چند قدمی همراهشون بریم.» می‌گویم: «حالا که دانشگاه بسته‌ست، باشه.» فشرده در میان تظاهرکنندگان می‌رویم. من عقب می‌مانم و کیهان می‌ایستد تا برسم. نگاه‌ها مهربان است و کسی تنه نمی‌زند. زن‌ها هم کم نیستند. حتی تک‌و‌توکی بچۀ شیرخواره هم در بغلشان است. باران نم‌نم می‌آید. رفتار کیهان یک‌طوری است. بیش از آنکه فکرش را می‌کردم خجالتی است. شاید هم از همراهی با من راحت نیست می‌گویم: «این مردم که هر روز تظاهرات می‌کنن پس کی زندگی می‌کنن؟!» ـ خودِ این کار هم یه جور زندگیه. ـ نشنیدم، چی گفتی؟ سروصدا آن‌قدر زیاد است که باید فریاد زد. می‌گویم: «تغییر یه رژیم سیاسی اون‌قدر اهمیت داره که آدم زندگی‌ش رو به خطر بندازه؟!»