قسمت دوم

«قسمت دوم» رمانی نوشته سیدهاشم حسینی( -۱۳۵۰) نویسنده ایرانی است. داستان این کتاب در فضای روزهای انقلاب اسلامی شکل می‌گیرد و رویکردی طنزآلود به تاریخ این دوره دارد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «صدایش مثل همۀ اندامش کت و کلفت بود. مرد هیکلی سیه‌چرده انگار درخت پربار را بتکاند، از یقۀ پارۀ جمال چسبید و […]

«قسمت دوم» رمانی نوشته سیدهاشم حسینی( -۱۳۵۰) نویسنده ایرانی است. داستان این کتاب در فضای روزهای انقلاب اسلامی شکل می‌گیرد و رویکردی طنزآلود به تاریخ این دوره دارد. در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «صدایش مثل همۀ اندامش کت و کلفت بود. مرد هیکلی سیه‌چرده انگار درخت پربار را بتکاند، از یقۀ پارۀ جمال چسبید و تکان‌تکانش داد و با حرص روی صندلی دیگر نشاند. اسمش صمد بود. فک پایینش تورفته، چشم‌هایش گشاد و خونی، صورتش گرد گوشتی بود. کمی‌ سبیل هم داشت؛ از نوع پراکنده و بی‌حالتش. مرد چاق و طاس را «نازی» صدا کرده بودند. صورتش مثل سرش لخت و لب بالایش کلفت و ابروهایش نازک بود. دماغ کوفته‌ای هم داشت، با منخزین گشاد رو به بالا. اتاق دم کرده، بوی خون و عرق و ماندگی می‌داد؛ تندی مرغدانی یا سهلۀ کفتر. مبارزۀ دوبه‌دو متوقف شد. صمد و نازی نفس‌زنان نگاه کین‌توزانه‌شان را به جمال و سعید دوختند. در فضای نیمه‌تاریک و هول‌انگیز اتاق، پیشِ روی دو جوان ایستاده بودند و آستین پیراهنشان را بالا می‌زدند. پس از جدالی پیروزمندانه تجدید قوا می‌کردند تا دوباره به خصم حمله‌ور شوند. داغ کرده بودند و عرق بر رخسار ملتهبشان دیده می‌شد. پلک صمد تندتند می‌پرید؛ مثل شکم قلمبۀ نازی که به لرز افتاده بود. جمال و سعید هم خسته بودند، از کتک خوردن زیاد. نشستن روی صندلی لحظات خوششان بود. دست هر دو از پشت بسته بود. جمال نرم و با احتیاط سرش را به سمت راست مایل کرد تا از حال و روز رفیقش مطلع شود. سعید هم سر چرخانده بود. با چشم‌های نیمه‌باز و پف‌دار به هم رو کردند.»