آخرین مجلس مشروطه

مجلس شورای ملی ایران، از مهم‌ترین دست‌آوردهای انقلاب مشروطه ایران بود.

نخستین دورۀ مجلس در سال 1324 ق آغاز به کار کرد و در طول 24 دوره، فراز و نشیب های بسیاری را تجربه نمود، اما به تدریج ماهیت اصلی خود را که همان محدود کردن قدرت حاکمان و مشارکت مردم در حکومت بود، از دست داد و جز در چند دورۀ کوتاه دوره‌های اول تا چهارم و نیز در دهة 1320 تا کودتای 1332 که مجلس عملکرد مثبتی داشت در بیشتر ادوار قانون‌گذاری جنبه تشریفاتی یافت که نشان از دور افتادن از اهداف اولیه و ماهیت وجودی و بلا اثر شدن مجلس شورای ملی داشت. علاوه بر این بررسی عملکرد آخرین دورة مجلس شورای ملی به دلیل هم‌زمانی آن با رویدادهای انقلاب اسلامی ایران، از اهمیت خاصی برخوردار است و با شناخت این مجلس می‌توان به بخشی از زوایای نامکشوف تاریخ انقلاب اسلامی دست یافت.

بریده‌ای از کتاب آخرین مجلس مشروطه

«آخرین مجلس مشروطه» در واقع به مذاکرات آخرین دوره مجلس مشروطه در دوره پهلوی یعنی دوره بیست و چهارم مجلس در سال 56 درباره انقلاب اسلامی می پردازد. این کتاب بیشتر به مذاکرات مجلس درباره حوادث انقلاب و نقشی که مجلس در این حوادث و رخدادهای سیاسی در سال های 56 و 57 داشته به صورت تحلیل و تشریح پرداخته است.